Acts 9
1 AND Saul, yet breathing out threatenings and slaughter against the disciples of the Lord, went unto the high priest,
ตตฺกาลปรฺยฺยนตํ เศาล: ปฺรโภ: ศิษฺยาณำ ปฺราติกูเลฺยน ตาฑนาพธโย: กถำ นิ: สารยนฺ มหายาชกสฺย สนฺนิธึ คตฺวา
2 And desired of him letters to Damascus to the synagogues, that if he found any of this way, whether they were men or women, he might bring them bound unto Jerusalem.
สฺตฺริยํ ปุรุษญฺจ ตนฺมตคฺราหิณํ ยํ กญฺจิตฺ ปศฺยติ ตานฺ ธฺฤตฺวา พทฺธฺวา ยิรูศาลมมฺ อานยตีตฺยาศเยน ทมฺเมษกฺนครียํ ธรฺมฺมสมาชานฺ ปฺรติ ปตฺรํ ยาจิตวานฺฯ
3 And as he journeyed, he came near Damascus: and suddenly there shined round about him a light from heaven:
คจฺฉนฺ ตุ ทมฺเมษกฺนครนิกฏ อุปสฺถิตวานฺ; ตโต'กสฺมาทฺ อากาศาตฺ ตสฺย จตุรฺทิกฺษุ เตชส: ปฺรกาศนาตฺ ส ภูมาวปตตฺฯ
4 And he fell to the earth, and heard a voice saying unto him, Saul, Saul, why persecutest thou me?
ปศฺจาตฺ เห เศาล เห เศาล กุโต มำ ตาฑยสิ? สฺวํ ปฺรติ โปฺรกฺตมฺ เอตํ ศพฺทํ ศฺรุตฺวา
5 And he said, Who art thou, Lord? And the Lord said, I am Jesus whom thou persecutest: it is hard for thee to kick against the pricks.
ส ปฺฤษฺฏวานฺ, เห ปฺรโภ ภวานฺ ก: ? ตทา ปฺรภุรกถยตฺ ยํ ยีศุํ ตฺวํ ตาฑยสิ ส เอวาหํ; กณฺฏกสฺย มุเข ปทาฆาตกรณํ ตว กษฺฏมฺฯ
6 And he trembling and astonished said, Lord, what wilt thou have me to do? And the Lord said unto him, Arise, and go into the city, and it shall be told thee what thou must do.
ตทา กมฺปมาโน วิสฺมยาปนฺนศฺจ โสวทตฺ เห ปฺรโภ มยา กึ กรฺตฺตวฺยํ? ภวต อิจฺฉา กา? ตต: ปฺรภุราชฺญาปยทฺ อุตฺถาย นครํ คจฺฉ ตตฺร ตฺวยา ยตฺ กรฺตฺตวฺยํ ตทฺ วทิษฺยเตฯ
7 And the men which journeyed with him stood speechless, hearing a voice, but seeing no man.
ตสฺย สงฺคิโน โลกา อปิ ตํ ศพฺทํ ศฺรุตวนฺต: กินฺตุ กมปิ น ทฺฤษฺฏฺวา สฺตพฺธา: สนฺต: สฺถิตวนฺต: ฯ
8 And Saul arose from the earth; and when his eyes were opened, he saw no man: but they led him by the hand, and brought him into Damascus.
อนนฺตรํ เศาโล ภูมิต อุตฺถาย จกฺษุษี อุนฺมีลฺย กมปิ น ทฺฤษฺฏวานฺฯ ตทา โลกาสฺตสฺย หเสฺตา ธฺฤตฺวา ทมฺเมษกฺนครมฺ อานยนฺฯ
9 And he was three days without sight, and neither did eat nor drink.
ตต: ส ทินตฺรยํ ยาวทฺ อนฺโธ ภูตฺวา น ภุกฺตวานฺ ปีตวำศฺจฯ
10 And there was a certain disciple at Damascus, named Ananias; and to him said the Lord in a vision, Ananias. And he said, Behold, I am here, Lord.
ตทนนฺตรํ ปฺรภุสฺตทฺทมฺเมษกฺนครวาสิน เอกไสฺม ศิษฺยาย ทรฺศนํ ทตฺวา อาหูตวานฺ เห อนนิยฯ ตต: ส ปฺรตฺยวาทีตฺ, เห ปฺรโภ ปศฺย ศฺฤโณมิฯ
11 And the Lord said unto him, Arise, and go into the street which is called Straight, and inquire in the house of Judas for one called Saul, of Tarsus: for, behold, he prayeth,
ตทา ปฺรภุสฺตมาชฺญาปยตฺ ตฺวมุตฺถาย สรลนามานํ มารฺคํ คตฺวา ยิหูทานิเวศเน ตารฺษนครียํ เศาลนามานํ ชนํ คเวษยนฺ ปฺฤจฺฉ;
12 And hath seen in a vision a man named Ananias coming in, and putting his hand on him, that he might receive his sight.
ปศฺย ส ปฺรารฺถยเต, ตถา อนนิยนามก เอโก ชนสฺตสฺย สมีปมฺ อาคตฺย ตสฺย คาเตฺร หสฺตารฺปณํ กฺฤตฺวา ทฺฤษฺฏึ ททาตีตฺถํ สฺวปฺเน ทฺฤษฺฏวานฺฯ
13 Then Ananias answered, Lord, I have heard by many of this man, how much evil he hath done to thy saints at Jerusalem:
ตสฺมาทฺ อนนิย: ปฺรตฺยวทตฺ เห ปฺรโภ ยิรูศาลมิ ปวิตฺรโลกานฺ ปฺรติ โส'เนกหึสำ กฺฤตวานฺ;
14 And here he hath authority from the chief priests to bind all that call on thy name.
อตฺร สฺถาเน จ เย โลกาสฺตว นามฺนิ ปฺรารฺถยนฺติ ตานปิ พทฺธุํ ส ปฺรธานยาชเกภฺย: ศกฺตึ ปฺราปฺตวานฺ, อิมำ กถามฺ อหมฺ อเนเกษำ มุเขภฺย: ศฺรุตวานฺฯ
15 But the Lord said unto him, Go thy way: for he is a chosen vessel unto me, to bear my name before the Gentiles, and kings, and the children of Israel:
กินฺตุ ปฺรภุรกถยตฺ, ยาหิ ภินฺนเทศียโลกานำ ภูปตีนามฺ อิสฺราเยโลฺลกานาญฺจ นิกเฏ มม นาม ปฺรจารยิตุํ ส ชโน มม มโนนีตปาตฺรมาเสฺตฯ
16 For I will shew him how great things he must suffer for my name’s sake.
มม นามนิมิตฺตญฺจ เตน กิยานฺ มหานฺ เกฺลโศ โภกฺตวฺย เอตตฺ ตํ ทรฺศยิษฺยามิฯ
17 And Ananias went his way, and entered into the house; and putting his hands on him said, Brother Saul, the Lord, even Jesus, that appeared unto thee in the way as thou camest, hath sent me, that thou mightest receive thy sight, and be filled with the Holy Ghost.
ตโต 'นนิโย คตฺวา คฺฤหํ ปฺรวิศฺย ตสฺย คาเตฺร หสฺตารฺปฺรณํ กฺฤตฺวา กถิตวานฺ, เห ภฺราต: เศาล ตฺวํ ยถา ทฺฤษฺฏึ ปฺราปฺโนษิ ปวิเตฺรณาตฺมนา ปริปูรฺโณ ภวสิ จ, ตทรฺถํ ตวาคมนกาเล ย: ปฺรภุยีศุสฺตุภฺยํ ทรฺศนมฺ อททาตฺ ส มำ เปฺรษิตวานฺฯ
18 And immediately there fell from his eyes as it had been scales: and he received sight forthwith, and arose, and was baptized.
อิตฺยุกฺตมาเตฺร ตสฺย จกฺษุรฺภฺยามฺ มีนศลฺกวทฺ วสฺตุนิ นิรฺคเต ตตฺกฺษณาตฺ ส ปฺรสนฺนจกฺษุ รฺภูตฺวา โปฺรตฺถาย มชฺชิโต'ภวตฺ ภุกฺตฺวา ปีตฺวา สพโลภวจฺจฯ
19 And when he had received meat, he was strengthened. Then was Saul certain days with the disciples which were at Damascus.
ตต: ปรํ เศาล: ศิไษฺย: สห กติปยทิวสานฺ ตสฺมินฺ ทมฺเมษกนคเร สฺถิตฺวา'วิลมฺพํ
20 And straightway he preached Christ in the synagogues, that he is the Son of God.
สรฺวฺวภชนภวนานิ คตฺวา ยีศุรีศฺวรสฺย ปุตฺร อิมำ กถำ ปฺราจารยตฺฯ
21 But all that heard him were amazed, and said; Is not this he that destroyed them which called on this name in Jerusalem, and came hither for that intent, that he might bring them bound unto the chief priests?
ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว โศฺรตารศฺจมตฺกฺฤตฺย กถิตวนฺโต โย ยิรูศาลมฺนคร เอตนฺนามฺนา ปฺรารฺถยิตฺฤโลกานฺ วินาศิตวานฺ เอวมฺ เอตาทฺฤศโลกานฺ พทฺธฺวา ปฺรธานยาชกนิกฏํ นยตีตฺยาศยา เอตตฺสฺถานมปฺยาคจฺฉตฺ เสอว กิมยํ น ภวติ?
22 But Saul increased the more in strength, and confounded the Jews which dwelt at Damascus, proving that this is very Christ.
กินฺตุ เศาล: กฺรมศ อุตฺสาหวานฺ ภูตฺวา ยีศุรีศฺวเรณาภิษิกฺโต ชน เอตสฺมินฺ ปฺรมาณํ ทตฺวา ทมฺเมษกฺ-นิวาสิยิหูทียโลกานฺ นิรุตฺตรานฺ อกโรตฺฯ
23 And after that many days were fulfilled, the Jews took counsel to kill him:
อิตฺถํ พหุติเถ กาเล คเต ยิหูทียโลกาสฺตํ หนฺตุํ มนฺตฺรยามาสุ:
24 But their laying await was known of Saul. And they watched the gates day and night to kill him.
กินฺตุ เศาลเสฺตษาเมตสฺยา มนฺตฺรณายา วารฺตฺตำ ปฺราปฺตวานฺฯ เต ตํ หนฺตุํ ตุ ทิวานิศํ คุปฺตา: สนฺโต นครสฺย ทฺวาเร'ติษฺฐนฺ;
25 Then the disciples took him by night, and let him down by the wall in a basket.
ตสฺมาตฺ ศิษฺยาสฺตํ นีตฺวา ราเตฺรา ปิฏเก นิธาย ปฺราจีเรณาวาโรหยนฺฯ
26 And when Saul was come to Jerusalem, he assayed to join himself to the disciples: but they were all afraid of him, and believed not that he was a disciple.
ตต: ปรํ เศาโล ยิรูศาลมํ คตฺวา ศิษฺยคเณน สารฺทฺธํ สฺถาตุมฺ ไอหตฺ, กินฺตุ สรฺเวฺว ตสฺมาทพิภยุ: ส ศิษฺย อิติ จ น ปฺรตฺยยนฺฯ
27 But Barnabas took him, and brought him to the apostles, and declared unto them how he had seen the Lord in the way, and that he had spoken to him, and how he had preached boldly at Damascus in the name of Jesus.
เอตสฺมาทฺ พรฺณพฺพาสฺตํ คฺฤหีตฺวา เปฺรริตานำ สมีปมานีย มารฺคมเธฺย ปฺรภุ: กถํ ตไสฺม ทรฺศนํ ทตฺตวานฺ ยา: กถาศฺจ กถิตวานฺ ส จ ยถากฺโษภ: สนฺ ทมฺเมษกฺนคเร ยีโศ รฺนาม ปฺราจารยตฺ เอตานฺ สรฺวฺววฺฤตฺตานฺตานฺ ตานฺ ชฺญาปิตวานฺฯ
28 And he was with them coming in and going out at Jerusalem.
ตต: เศาลไสฺต: สห ยิรูศาลมิ กาลํ ยาปยนฺ นิรฺภยํ ปฺรโภ รฺยีโศ รฺนาม ปฺราจารยตฺฯ
29 And he spake boldly in the name of the Lord Jesus, and disputed against the Grecians: but they went about to slay him.
ตสฺมาทฺ อนฺยเทศียโลไก: สารฺทฺธํ วิวาทโสฺยปสฺถิตตฺวาตฺ เต ตํ หนฺตุมฺ อเจษฺฏนฺตฯ
30 Which when the brethren knew, they brought him down to Cæsarea, and sent him forth to Tarsus.
กินฺตุ ภฺราตฺฤคณสฺตชฺชฺญาตฺวา ตํ ไกสริยานครํ นีตฺวา ตารฺษนครํ เปฺรษิตวานฺฯ
31 Then had the churches rest throughout all Judæa and Galilee and Samaria, and were edified; and walking in the fear of the Lord, and in the comfort of the Holy Ghost, were multiplied.
อิตฺถํ สติ ยิหูทิยาคาลีลฺโศมิโรณเทศียา: สรฺวฺวา มณฺฑโลฺย วิศฺรามํ ปฺราปฺตาสฺตตสฺตาสำ นิษฺฐาภวตฺ ปฺรโภ รฺภิยา ปวิตฺรสฺยาตฺมน: สานฺตฺวนยา จ กาลํ เกฺษปยิตฺวา พหุสํขฺยา อภวนฺฯ
32 And it came to pass, as Peter passed throughout all quarters, he came down also to the saints which dwelt at Lydda.
ตต: ปรํ ปิตร: สฺถาเน สฺถาเน ภฺรมิตฺวา เศเษ โลทฺนครนิวาสิปวิตฺรโลกานำ สมีเป สฺถิตวานฺฯ
33 And there he found a certain man named Æneas, which had kept his bed eight years, and was sick of the palsy.
ตทา ตตฺร ปกฺษาฆาตวฺยาธินาษฺเฏา วตฺสรานฺ ศยฺยาคตมฺ ไอเนยนามานํ มนุษฺยํ สากฺษตฺ ปฺราปฺย ตมวทตฺ,
34 And Peter said unto him, Æneas, Jesus Christ maketh thee whole: arise, and make thy bed. And he arose immediately.
เห ไอเนย ยีศุขฺรีษฺฏสฺตฺวำ สฺวสฺถมฺ อการฺษีตฺ, ตฺวมุตฺถาย สฺวศยฺยำ นิกฺษิป, อิตฺยุกฺตมาเตฺร ส อุทติษฺฐตฺฯ
35 And all that dwelt at Lydda and Saron saw him, and turned to the Lord.
เอตาทฺฤศํ ทฺฤษฺฏฺวา โลทฺศาโรณนิวาสิโน โลกา: ปฺรภุํ ปฺรติ ปราวรฺตฺตนฺตฯ
36 Now there was at Joppa a certain disciple named Tabitha, which by interpretation is called Dorcas: this woman was full of good works and almsdeeds which she did.
อปรญฺจ ภิกฺษาทานาทิษุ นานกฺริยาสุ นิตฺยํ ปฺรวฺฤตฺตา ยา ยาโผนครนิวาสินี ฏาพิถานามา ศิษฺยา ยำ ทรฺกฺกำ อรฺถาทฺ หริณีมยุกฺตฺวา อาหฺวยนฺ สา นารี
37 And it came to pass in those days, that she was sick, and died: whom when they had washed, they laid her in an upper chamber.
ตสฺมินฺ สมเย รุคฺนา สตี ปฺราณานฺ อตฺยชตฺ, ตโต โลกาสฺตำ ปฺรกฺษาโลฺยปริสฺถปฺรโกษฺเฐ ศายยิตฺวาสฺถาปยนฺฯ
38 And forasmuch as Lydda was nigh to Joppa, and the disciples had heard that Peter was there, they sent unto him two men, desiring him that he would not delay to come to them.
โลทฺนครํ ยาโผนครสฺย สมีปสฺถํ ตสฺมาตฺตตฺร ปิตร อาเสฺต, อิติ วารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา ตูรฺณํ ตสฺยาคมนารฺถํ ตสฺมินฺ วินยมุกฺตฺวา ศิษฺยคโณ เทฺวา มนุเชา เปฺรษิตวานฺฯ
39 Then Peter arose and went with them. When he was come, they brought him into the upper chamber: and all the widows stood by him weeping, and shewing the coats and garments which Dorcas made, while she was with them.
ตสฺมาตฺ ปิตร อุตฺถาย ตาภฺยำ สารฺทฺธมฺ อาคจฺฉตฺ, ตตฺร ตสฺมินฺ อุปสฺถิต อุปริสฺถปฺรโกษฺฐํ สมานีเต จ วิธวา: สฺวาภิ: สห สฺถิติกาเล ทรฺกฺกยา กฺฤตานิ ยานฺยุตฺตรียาณิ ปริเธยานิ จ ตานิ สรฺวฺวาณิ ตํ ทรฺศยิตฺวา รุทตฺยศฺจตสฺฤษุ ทิกฺษฺวติษฺฐนฺฯ
40 But Peter put them all forth, and kneeled down, and prayed; and turning him to the body said, Tabitha, arise. And she opened her eyes: and when she saw Peter, she sat up.
กินฺตุ ปิตรสฺตา: สรฺวฺวา พหิ: กฺฤตฺวา ชานุนี ปาตยิตฺวา ปฺรารฺถิตวานฺ; ปศฺจาตฺ ศวํ ปฺรติ ทฺฤษฺฏึ กฺฤตฺวา กถิตวานฺ, เห ฏาพีเถ ตฺวมุตฺติษฺฐ, อิติ วากฺย อุกฺเต สา สฺตฺรี จกฺษุษี โปฺรนฺมีลฺย ปิตรมฺ อวโลโกฺยตฺถาโยปาวิศตฺฯ
41 And he gave her his hand, and lifted her up, and when he had called the saints and widows, presented her alive.
ตต: ปิตรสฺตสฺยา: กเรา ธฺฤตฺวา อุตฺโตลฺย ปวิตฺรโลกานฺ วิธวาศฺจาหูย เตษำ นิกเฏ สชีวำ ตำ สมารฺปยตฺฯ
42 And it was known throughout all Joppa; and many believed in the Lord.
เอษา กถา สมสฺตยาโผนครํ วฺยาปฺตา ตสฺมาทฺ อเนเก โลกา: ปฺรเภา วฺยศฺวสนฺฯ
43 And it came to pass, that he tarried many days in Joppa with one Simon a tanner.
อปรญฺจ ปิตรสฺตทฺยาโผนครียสฺย กสฺยจิตฺ ศิโมนฺนามฺนศฺจรฺมฺมการสฺย คฺฤเห พหุทินานิ นฺยวสตฺฯ
