Acts 25
1 NOW when Festus was come into the province, after three days he ascended from Cæsarea to Jerusalem.
И кади, трин дивэнди Фесто авиля дэ кодыя пхув. Тунчи лиля дром Кесариятар дэ Ерусалимо,
2 Then the high priest and the chief of the Jews informed him against Paul, and besought him,
тев англунэ рашая тай иудеенгэрэ пхурэдэра сикавдэ дош пэ Павло.
3 And desired favour against him, that he would send for him to Jerusalem, laying wait in the way to kill him.
Вонэ фартэ мангле Фесто, соб вов тэ тховэл пэ лэн патив тай тэ пэрэлиджял Павло дэ Ерусалимо. Еджинэ вонэ камле тэ стидэпэ тай тэ умарэ Павло пав дром.
4 But Festus answered, that Paul should be kept at Cæsarea, and that he himself would depart shortly thither.
Фесто пхэнда: — Пала Павло дыкхэн халавдэ дэ Кесария. И мэ сиго котэ авава.
5 Let them therefore, said he, which among you are able, go down with me, and accuse this man, if there be any wickedness in him.
Мэк тумарэ пхурэдэра джяна манца и сикавэна дош пэ лэстэ, кала вов терда сось налачё.
6 And when he had tarried among them more than ten days, he went down unto Cæsarea; and the next day sitting on the judgment seat commanded Paul to be brought.
Фесто сля лэнца пашэ охто чи дэш дивэ, ай тунчи рисиля дэ Кесария. Пэ авэр диво вов бэшля пэ сундисарехкоро тхан тай прыпхэнда тэ анэн Павло.
7 And when he was come, the Jews which came down from Jerusalem stood round about, and laid many and grievous complaints against Paul, which they could not prove.
Кала Павло авиля, иудея, савэ авиле Ерусалимостар, ачиле тэ дошарэ лэ дэ бутэн пхарэн рындонэн, нэ тэ допхэнэ када лэндэ на выджялас.
8 While he answered for himself, Neither against the law of the Jews, neither against the temple, nor yet against Cæsar, have I offended any thing at all.
Павло ж камля тэ сикавэ пэхкоро чячимо тай пхэнда: — Мэ на пэрэхуклём иудеенгоро Упхэнимо, и нисо на тердом ни храмости, ни императости.
9 But Festus, willing to do the Jews a pleasure, answered Paul, and said, Wilt thou go up to Jerusalem, and there be judged of these things before me?
Фесто камля тэ дэ патив иудеенди, колэсти пхучля Павлостар: — Камэх тэ джя дэ Ерусалимо, соб котэ тут тэ сундисарэн пры ман?
10 Then said Paul, I stand at Cæsar’s judgment seat, where I ought to be judged: to the Jews have I done no wrong, as thou very well knowest.
Павло пхэнда: — Мэ ачяв англа сындо императохкоро, и лэґа трэбуни тэ авав сундисардо. Мэ на тердом иудеенди нисо налачё, сар ту еджино джянэх.
11 For if I be an offender, or have committed any thing worthy of death, I refuse not to die: but if there be none of these things whereof these accuse me, no man may deliver me unto them. I appeal unto Cæsar.
Кала мэ прахари и затердом мэримо, мэк авэл кади. Нэ кала иудея дошарэн ман ивья, никастэ нэнай зор тэ выдэ ман лэнди. Мэк ман сундисарэл императоро!
12 Then Festus, when he had conferred with the council, answered, Hast thou appealed unto Cæsar? unto Cæsar shalt thou go.
Фесто дэдуманя пэхкэрэ стидэмаґа тай пхэнда: — Кала мангэх сындо императохкоро, джяґа императостэ.
13 And after certain days king Agrippa and Bernice came unto Cæsarea to salute Festus.
Проджиля набут дивэ, тай дэ Кесария тэ ваздэ патив Фестости авиле тхагари Агриппа тай лэхкири ромни Берника.
14 And when they had been there many days, Festus declared Paul’s cause unto the king, saying, There is a certain man left in bonds by Felix:
Вонэ сле котэ койсавэ дивэ, тай Фесто дэдумэлас тхагареґа пала Павлохкоро рындо. — Катэ исин екх мануш, савэ Феликсо ачявда дэ барунэ.
15 About whom, when I was at Jerusalem, the chief priests and the elders of the Jews informed me, desiring to have judgment against him.
Кала мэ слём дэ Ерусалимо, иудеенгэрэ рашая тай пхурэдэра сикавдэ пэ лэстэ дош. Вонэ мангле тэ сундисарэ лэ.
16 To whom I answered, It is not the manner of the Romans to deliver any man to die, before that he which is accused have the accusers face to face, and have licence to answer for himself concerning the crime laid against him.
Мэ пхэндом лэнди, со римсконэ манушэндэ на прылито тэ отдэ манушэ дэ вастэн кодэлэнди, ко лэ дошарэн, кала вов майанглал на дыкхэлапэ лэнца тай на допхэнэла, со вов надошало.
17 Therefore, when they were come hither, without any delay on the morrow I sat on the judgment seat, and commanded the man to be brought forth.
Вонэ авиле манца кордэ, и мэ пэ авэр диво бэшлём пэ сундисарехкоро тхан тай прыпхэндом тэ анэн кордэ кадэлэ манушэ.
18 Against whom when the accusers stood up, they brought none accusation of such things as I supposed:
Вонэ ачиле паша лэ, нэ нисо на тердэ, соб тэ долиджя лэхкири дош хоть дэ екх налачё рындо, пала саво мэ думисаравас.
19 But had certain questions against him of their own superstition, and of one Jesus, which was dead, whom Paul affirmed to be alive.
Нэ машкар лэн сля гвалто пала кода, сар трэбуни тэ тэлё Дэвлэсти, тай пала Исусо, Саво муля, нэ пала Савэ Павло пхэнда, со Вов джювдо.
20 And because I doubted of such manner of questions, I asked him whether he would go to Jerusalem, and there be judged of these matters.
Мэ на джянглём, сар манди тэ роздыкхэ кадэва рындо. Тай пхучлём Павлостар, чи камэл вов тэ джя дэ Ерусалимо тай тэ прылэ котэ сындо.
21 But when Paul had appealed to be reserved unto the hearing of Augustus, I commanded him to be kept till I might send him to Cæsar.
Павло закамля, соб лэхкоро рындо тэ роздыкхэл императоро. И мэ прыпхэндом тэ рицарэ лэ дэ барунэ ды колэ, сар отбичалава лэ императостэ.
22 Then Agrippa said unto Festus, I would also hear the man myself. To morrow, said he, thou shalt hear him.
Агриппа пхэнда Фестости: — И мэ камав тэ пошунэ кадэлэ манушэ. — Атася шунэґа, — пхэнда Фесто.
23 And on the morrow, when Agrippa was come, and Bernice, with great pomp, and was entered into the place of hearing, with the chief captains, and principal men of the city, at Festus’ commandment Paul was brought forth.
Пэ авэр диво Агриппа тай Берника барэ пхутимаґа заджиле дэ цэра сындохкири. Лэнца сле пханглякэрэ пхурэдэра тай пативалэ мануша кодэлэ форостар. Фесто прыпхэнда, соб тэ анэн Павло.
24 And Festus said, King Agrippa, and all men which are here present with us, ye see this man, about whom all the multitude of the Jews have dealt with me, both at Jerusalem, and also here, crying that he ought not to live any longer.
Тунчи Фесто пхэнда: — Тхагари Агриппа и всавэрэ, ко катэ исин! Тумэ дыкхэн манушэ, пала савэ гроза иудеен анэнас дош манди дэ Ерусалимо тай катэ дэ Кесария и типисиле, со лэсти нащи тэ джювэ.
25 But when I found that he had committed nothing worthy of death, and that he himself hath appealed to Augustus, I have determined to send him.
Мэ ж на аракхав дэ лэ нисави дош, пала сави лэ трэбуни тэ умарэ. Нэ сар вов мангля императохкоро сындо, мэ тховдом дэ гындо тэ отбичалэ лэ дэ Римо.
26 Of whom I have no certain thing to write unto my lord. Wherefore I have brought him forth before you, and specially before thee, O king Agrippa, that, after examination had, I might have somewhat to write.
Нэ мандэ нэнай нисо пэ кадэлэ манушэ, соб тэ искриисарав раести. Колэсти мэ вылиджялдом лэ тумэндэ, и англал всавэрэстар тутэ, тхагари Агриппа, соб ту тэ допхучех лэ тай мэ тэ джянав, со манди тэ искриисарэ.
27 For it seemeth to me unreasonable to send a prisoner, and not withal to signify the crimes laid against him.
Мэ думисарав, со на пав чячима тэ бичалэ барунаре и тэ на пхэнэ, дэ со исин лэхкири дош.
