Acts 24
1 AND after five days Ananias the high priest descended with the elders, and with a certain orator named Tertullus, who informed the governor against Paul.
Проджиля панч дивэ, и англуно рашай Анания койсавэ пхурэдэрэнца тай манушэґа пав лавэ Тертулло, саво розлэласпэ дэ римско упхэнима, авиля дэ Кесария, соб тэ дошарэ Павло англа барэдэрэ.
2 And when he was called forth, Tertullus began to accuse him, saying, Seeing that by thee we enjoy great quietness, and that very worthy deeds are done unto this nation by thy providence,
Кала Павло андэ, Тертулло ачиля тэ дошарэ лэ.
3 We accept it always, and in all places, most noble Felix, with all thankfulness.
— Пативало Феликсо! Наис тути пала пачя, сави ту дэх амэнди и пала кода, со тердан важ амарэн манушэн пэхкиря баря годяґа.
4 Notwithstanding, that I be not further tedious unto thee, I pray thee that thou wouldest hear us of thy clemency a few words.
Соб бут тэ на зарицарах тут, мэ мангав тэ дэх амэнди набут вряма и тэ вышунэх амэн пав тирэ мищима.
5 For we have found this man a pestilent fellow, and a mover of sedition among all the Jews throughout the world, and a ringleader of the sect of the Nazarenes:
Амэ бинах кадэлэ мануш бидаґа дэ амари пачя. Вов подваздэл иудеен пав всавири люмля тай исин пхурэдэр дэ назариенгоро стидэмо.
6 Who also hath gone about to profane the temple: whom we took, and would have judged according to our law.
Вов камля тэ маґрисарэ храмо, нэ амэ схутилдэ лэ.
7 But the chief captain Lysias came upon us, and with great violence took him away out of our hands,
8 Commanding his accusers to come unto thee: by examining of whom thyself mayest take knowledge of all these things, whereof we accuse him.
Кала ту допхучеґа лэ, ту еджино уджянэґа пала вса, дэ со амэ лэ дошарах.
9 And the Jews also assented, saying that these things were so.
Иудея ж подрицардэ лэ тай пхэндэ, со лэхкэрэ лава исин чячимо.
10 Then Paul, after that the governor had beckoned unto him to speak, answered, Forasmuch as I know that thou hast been of many years a judge unto this nation, I do the more cheerfully answer for myself:
Барэдэр сикавда Павлости, соб вов тэ пхэнэл. И Павло пхэнда: — Мэ джянав, со ту бут бэрша сундисарэх амаро народо. Колэсти лошало тэ пхэнэ лав англа тут, соб тэ сикавэ пэхкоро чячимо.
11 Because that thou mayest understand, that there are yet but twelve days since I went up to Jerusalem for to worship.
Тути напхаро авэла тэ уджянэ, со пашэ дэшудуй дивэ павпалэ мэ авилём тэ тэлё дэ Ерусалимо.
12 And they neither found me in the temple disputing with any man, neither raising up the people, neither in the synagogues, nor in the city:
Кодэла, савэ дошарэн ман, на дыкхле, соб мэ хаваспэ каґась дэ храмо чи подваздавас манушэн дэ синагоги чи дэ форо.
13 Neither can they prove the things whereof they now accuse me.
Лэндэ на выджяла тэ допхэнэ кода, пала со вонэ дошарэн ман.
14 But this I confess unto thee, that after the way which they call heresy, so worship I the God of my fathers, believing all things which are written in the law and in the prophets:
Мэ прыджянав, со джяв чячюнэ Дромэґа, саво вонэ акхарэн хохавимаґа. Мэ тэлював Дэвлэсти амарэ дадэнгоро и патяв всавэрэсти, со искриисардо дэ Упхэнима тай дэ Англунарен.
15 And have hope toward God, which they themselves also allow, that there shall be a resurrection of the dead, both of the just and unjust.
Мандэ кади ж исин надия пэ Дэвлэ, сар и кадэлэ манушэндэ. Надия пэ кода, со отджювдёна мулэндар сар патякунэ, кади ж напатякунэ.
16 And herein do I exercise myself, to have always a conscience void of offence toward God, and toward men.
Колэсти прытховав всавири зор, соб муро їло всавири вряма тэ авэл жужо англа Дэвлэ и англа манушэн.
17 Now after many years I came to bring alms to my nation, and offerings.
Набут бэршэн мэ на слём дэ Ерусалимо, ай тунчи авилём пордэ, соб тэ пэрэдэ мурэ народости даро важ чёрорэн и тэ анэ жэртвы.
18 Whereupon certain Jews from Asia found me purified in the temple, neither with multitude, nor with tumult.
Вонэ аракхле ман дэ храмо, кала мэ жужараваспэ. Нэ котэ на сля нисави гроза манушэн тай нисаво гвалто.
19 Who ought to have been here before thee, and object, if they had ought against me.
Тунчи авиле койсавэ иудея Цыкня Азиятар. Акэ лэнди трэбуни сля тэ авэ катэ, соб тэ дошарэ ман, кала лэндэ сось исин пэ ман.
20 Or else let these same here say, if they have found any evil doing in me, while I stood before the council,
Чи мэк кодэла, ко исин катэ, пхэнэна, сави дош вонэ аракхле дэ ман, кала ман допхучелас Синедрионо.
21 Except it be for this one voice, that I cried standing among them, Touching the resurrection of the dead I am called in question by you this day.
Чи мэ дошало дэ кодэлэ, со типисилём: «Ман сундисарэн пала кода, со мэ патяв дэ отджюндивимо мулэндар»?
22 And when Felix heard these things, having more perfect knowledge of that way, he deferred them, and said, When Lysias the chief captain shall come down, I will know the uttermost of your matter.
Феликсо, саво мишто джянэлас пала Дром, оттховда кадэва рындо. — Мэ пхэнава лав пав тумаро рындо, кала авэла пханглякоро пхурэдэр Лисии, — дэдуманя вов.
23 And he commanded a centurion to keep Paul, and to let him have liberty, and that he should forbid none of his acquaintance to minister or come unto him.
Вов прыпхэнда шэлякэрэ пхурэдэрэсти, соб халавдэ тэ дыкхэн пала Павло, нэ и тэ дэн лэсти набут воля и тэ на запхэнэн лэхкэрэ амалэнди тэ лашарэ лэхкэрэ рындуря.
24 And after certain days, when Felix came with his wife Drusilla, which was a Jewess, he sent for Paul, and heard him concerning the faith in Christ.
Проджиля набут дивэ, тай Феликсо авиля пэхкиря ромняґа, сави сля иудеянка пав лавэ Друзилла, и бичалда пала Павло, соб тэ пошунэ пала лэхкоро патявимо дэ Исусо Христо.
25 And as he reasoned of righteousness, temperance, and judgment to come, Felix trembled, and answered, Go thy way for this time; when I have a convenient season, I will call for thee.
Кала Павло ачиля тэ дэдумэ пала джювимо пав чячима, пала кода, со трэбуни мишто тэ дыкхэ пала пэ и пала сындо, саво авэла, Феликсо пэрэдаравдапэ тай пхэнда: — Хутилэла пэ авдивэ, джя! Сар трэбуни авэла, мэ тут акхарава.
26 He hoped also that money should have been given him of Paul, that he might loose him: wherefore he sent for him the oftener, and communed with him.
Лэстэ кади ж сля надия, со Павло дэла лэсти ловэ. Колэсти бут вов молы прыпхэнэлас тэ анэ Павло тай дэдумэлас лэґа.
27 But after two years Porcius Festus came into Felix’ room: and Felix, willing to shew the Jews a pleasure, left Paul bound.
Проджиля дуй бэрша, тай пэ Феликсохкоро тхан ачиля Порции Фесто. Нэ Феликсо ачявда Павло дэ барунэ, соб тэ терэ мишто иудеенди.
