Acts 10
1 THERE was a certain man in Cæsarea called Cornelius, a centurion of the band called the Italian band,
Дэ Кесария сля мануш, савэ акхарэнас Корнилии, шэлякоро пхурэдэр, халавдэнгэрэ Италиякэрэ стидэмастар.
2 A devout man, and one that feared God with all his house, which gave much alms to the people, and prayed to God alway.
Корнилии, сар и всавэрэ лэхкэрэ цэрунэ, сля пативалэ манушэґа тай даралас Дэвлэстар, роздэлас чёрорэнди пэхкэрэ хулаимастар и всавири вряма мангляпэ Дэвлэсти.
3 He saw in a vision evidently about the ninth hour of the day an angel of God coming in to him, and saying unto him, Cornelius.
Екхвар, паша трин чясуря дэ дивэ, Корнилиести сля дыкхлимо. Вов мишто дыкхля Дэвлэхкэрэ ангело, саво авиля лэстэ тай пхэнда: — Корнилии!
4 And when he looked on him, he was afraid, and said, What is it, Lord? And he said unto him, Thy prayers and thine alms are come up for a memorial before God.
Вов подыкхля пэр лэстэ дараґа тай пхэнда: — Со, рае? Ангело пхэнда: — Дэвэл срапирда пала тут. Тиро мангимо и лачимо, саво ту терэх манушэнди, ваздэнепэ Лэстэ.
5 And now send men to Joppa, and call for one Simon, whose surname is Peter:
Бичал манушэн дэ Яффа, соб вонэ акхарэн Симоно, савэ инте акхарэн Петроґа.
6 He lodgeth with one Simon a tanner, whose house is by the sea side: he shall tell thee what thou oughtest to do.
Вов джювэл Симоностэ, саво вытерэл морця, дэ цэр паша море.
7 And when the angel which spake unto Cornelius was departed, he called two of his household servants, and a devout soldier of them that waited on him continually;
Кала ангело, савэґа вов дэдуманя, уджиля, Корнилии акхарда дон пэхкэрэн копылен тай пативалэ халавдэ, саво терэлас важ лэсти бути.
8 And when he had declared all these things unto them, he sent them to Joppa.
Вов розпхэнда лэнди пала вса, со тердапэ, и бичалда лэн дэ Яффа.
9 On the morrow, as they went on their journey, and drew nigh unto the city, Peter went up upon the housetop to pray about the sixth hour:
Пэ авэр диво, кала бичалдэ поджянас форостэ, паша дэшудуй чясуря, Пётро ваздэняпэ пэ цэрэхкири стрэха, соб тэ помангэпэ.
10 And he became very hungry, and would have eaten: but while they made ready, he fell into a trance,
Вов ачиля бокхало и фартэ закамля тэ ха. Кала тавэнас хамо, Петрости сля дыкхлимо.
11 And saw heaven opened, and a certain vessel descending unto him, as it had been a great sheet knit at the four corners, and let down to the earth:
Вов дыкхля оттердо болыбэн и кода, со сля поджило пэ бари цэрга, сави обмукэласпэ пэ пхув пала штар рига.
12 Wherein were all manner of fourfooted beasts of the earth, and wild beasts, and creeping things, and fowls of the air.
Дэ кадыя цэрга сля всаворо штарэпурэнгоро ското, сапа тай болыбнахкэрэ чирикля.
13 And there came a voice to him, Rise, Peter; kill, and eat.
Тунчи роздэняпэ ґласо тай пхэнда лэсти: — Пётро, вщи, чин и ха!
14 But Peter said, Not so, Lord; for I have never eaten any thing that is common or unclean.
— Нат, Рае! — пхэнда Пётро. — Мэ никала на халём кода, со исин маґрисардо тай нажужо.
15 And the voice spake unto him again the second time, What God hath cleansed, that call not thou common.
Тунчи ґласо пхэнда лэсти авэр моло: — На акхар маґрисардэґа кода, со Дэвэл жужарда.
16 This was done thrice: and the vessel was received up again into heaven.
Кади сля тривар, и тунчи цэрга сля подлити дэ болыбэн.
17 Now while Peter doubted in himself what this vision which he had seen should mean, behold, the men which were sent from Cornelius had made inquiry for Simon’s house, and stood before the gate,
Пётро вса на полэлас, со када за дыкхлимо, кала мануша, савэн бичалда Корнилии, розпхучле, тев исин Симонохкоро цэр, поджиле тай ачиле паша вударэн.
18 And called, and asked whether Simon, which was surnamed Peter, were lodged there.
Вонэ ачиле тэ пхуче, чи на джювэл катэ екхатар Симоно, савэ инте акхарэн Пётро.
19 While Peter thought on the vision, the Spirit said unto him, Behold, three men seek thee.
Пётро инте думисарэлас пала дыкхлимо, кала Фано пхэнда лэсти: — Тут родэн трин мануша.
20 Arise therefore, and get thee down, and go with them, doubting nothing: for I have sent them.
Вщи тай змукпэ тэлэ. Джя лэнца тай на думисар ни пала со. Колэсти со када Мэ лэн бичалдом.
21 Then Peter went down to the men which were sent unto him from Cornelius; and said, Behold, I am he whom ye seek: what is the cause wherefore ye are come?
Пётро змукляпэ тэлэ тай пхэнда кадэлэ манушэнди: — Мэ кодэва, ка тумэ родэн. Пав саво рындо тумэ авиле?
22 And they said, Cornelius the centurion, a just man, and one that feareth God, and of good report among all the nation of the Jews, was warned from God by an holy angel to send for thee into his house, and to hear words of thee.
Вонэ пхэндэ: — Шэлякоро пхурэдэр Корнилии, мануш пативало, саво дарал Дэвлэстар, и пэ савэ тховэл патив родо иудеенгоро, прылиля свэнтонэ ангелостар лав тэ акхарэ тут дэ пэхкоро цэр тай тэ вышунэ, со ту лэсти пхэнэґа.
23 Then called he them in, and lodged them. And on the morrow Peter went away with them, and certain brethren from Joppa accompanied him.
Тунчи Пётро акхарда лэн тэ заджя дэ цэр тай стховда лэнди патив. Пэ авэр диво Пётро и койсавэ пхрала Яффатар джиле лэнца.
24 And the morrow after they entered into Cæsarea. And Cornelius waited for them, and had called together his kinsmen and near friends.
Пэ авэр диво вонэ авиле дэ Кесария. Корнилии дожутярэлас лэн. Вов акхарда всаворо пэхкоро родо тай пашунэн амалэн.
25 And as Peter was coming in, Cornelius met him, and fell down at his feet, and worshipped him.
Кала Пётро авиля, Корнилии выджиля лэстэ, тэлэдэня лэхкэрэ пурэндэ тай тэлиля лэсти.
26 But Peter took him up, saying, Stand up; I myself also am a man.
Нэ Пётро подлиля лэ тай пхэнда: — Вщи, мэ кацаво ж мануш, сар и ту.
27 And as he talked with him, he went in, and found many that were come together.
Кала Пётро инте дэдуманя Корнилиеґа, вов заджиля дэ цэр тай дыкхля, со котэ стидэняпэ бут манушэн.
28 And he said unto them, Ye know how that it is an unlawful thing for a man that is a Jew to keep company, or come unto one of another nation; but God hath shewed me that I should not call any man common or unclean.
Тай пхэнда лэнди: — Тумэ еджинэ джянэн, со иудеести нащи тэ авэ амалэґа наиудеенгэрэ манушэґа тай тэ заджя лэстэ дэ цэр. Нэ Дэвэл сикавда манди: нащи тэ дэдумэ ни пала савэ манушэ, со вов маґрисардо чи нажужо.
29 Therefore came I unto you without gainsaying, as soon as I was sent for: I ask therefore for what intent ye have sent for me?
Колэсти, кала пала ман авиле, мэ джилём и нисо на пхэнавас. Кана мэ камав тумэндар тэ пхуче: пэ со тумэ бичалдэ пала ман?
30 And Cornelius said, Four days ago I was fasting until this hour; and at the ninth hour I prayed in my house, and, behold, a man stood before me in bright clothing,
Корнилии пхэнда: — Штар дивэ павпалэ, дэ кадыя вряма, паша трин чясуря дэ дивэ, мэ манглёмпэ дэ пэхкоро цэр. Тай англа ман ачиля мануш дэ їда, сави сар яг пхаболас.
31 And said, Cornelius, thy prayer is heard, and thine alms are had in remembrance in the sight of God.
«Корнилии, — пхэнда вов, — тиро мангимо ушундо, тай лачимо, саво ту терэх, срапирда Дэвэл.
32 Send therefore to Joppa, and call hither Simon, whose surname is Peter; he is lodged in the house of one Simon a tanner by the sea side: who, when he cometh, shall speak unto thee.
Бичал манушэн дэ Яффа пала Симоно, савэ инте акхарэн Пётро. Вов екхатар джювэл дэ цэр паша море, Симоностэ, саво вытерэл морця».
33 Immediately therefore I sent to thee; and thou hast well done that thou art come. Now therefore are we all here present before God, to hear all things that are commanded thee of God.
Мэ сиго бичалдом пала тут, тай ту мишто тердан, со авилян. Екхатар амэ всавэрэ катэ, англа Дэвлэ, и камах тэ шунэ кода, со Рай прыпхэнда тути тэ пхэнэ.
34 Then Peter opened his mouth, and said, Of a truth I perceive that God is no respecter of persons:
Пётро ачиля тэ дэдумэ: — Кана мэ полав, со Дэвэл на дыкхэл пэ муй манушэхкоро,
35 But in every nation he that feareth him, and worketh righteousness, is accepted with him.
нэ дэ всавэрэн манушэнгэрэн родонэн Лэсти чялёл кодэва, ко дарал Лэстар и терэл чячимо!
36 The word which God sent unto the children of Israel, preaching peace by Jesus Christ: (he is Lord of all: )
Вов бичалда Израилёхкэрэ родости Бахтало Лав пала кода, со Исусо Христосо, Саво исин Рай всавэрэ манушэндэ, слиджял амэн Дэвлэґа.
37 That word, I say, ye know, which was published throughout all Judæa, and began from Galilee, after the baptism which John preached;
Тумэ джянэн пала кода, со тердапэ пав всавири Иудея, майанглал Галилеятар и пала кодэлэ, сар Иоанно прыакхарэлас манушэн тэ болдэпэ.
38 How God anointed Jesus of Nazareth with the Holy Ghost and with power: who went about doing good, and healing all that were oppressed of the devil; for God was with him.
Дэвэл помакхля Свэнтонэ Фаноґа тай зораґа Исусо Назаретостар тай Вов пхирэлас, терэлас лаче рындуря и састярэлас всавэрэн, ко сля дэ копылен барэ бэнгэстэ, колэсти со Лэґа сля Дэвэл.
39 And we are witnesses of all things which he did both in the land of the Jews, and in Jerusalem; whom they slew and hanged on a tree:
Амэ — допхэнимаря пала кода, со терэлас Исусо дэ иудеенгири пхув тай дэ Ерусалимо. Лэ амблавдэ пэ каштунэ трушулэ тай умардэ,
40 Him God raised up the third day, and shewed him openly;
нэ Дэвэл пэ трито диво отджювдярда Лэ и дэня, соб Вов тэ сикавэлпэ манушэнди, —
41 Not to all the people, but unto witnesses chosen before of God, even to us, who did eat and drink with him after he rose from the dead.
на всавэрэнди, нэ амэнди, допхэнимаренди, ка майанглал вытидэня Дэвэл. Тай амэ хале и пиле Лэґа пала колэ, сар Вов отджювдиня мулэндар.
42 And he commanded us to preach unto the people, and to testify that it is he which was ordained of God to be the Judge of quick and dead.
Вов прыпхэнда, соб амэ тэ розпхэнах манушэнди тай тэ авах допхэнимаря, со Вов исин Кодэва, Ка вытидэня Дэвэл тэ сундисарэ джювдэн тай мулэн.
43 To him give all the prophets witness, that through his name whosoever believeth in him shall receive remission of sins.
Пала Лэ допхэнэн всавэрэ англунаря, кала дэдумэн, со кожно мануш, саво патял дэ Лэ, фирисарэлапэ бэзимастар важ Лэхкоро лав.
44 While Peter yet spake these words, the Holy Ghost fell on all them which heard the word.
Кала Пётро инте дэдумэлас пала кода, пэ всавэрэн, ко шунда лэхкэрэ лава, сджиля Свэнто Фано.
45 And they of the circumcision which believed were astonished, as many as came with Peter, because that on the Gentiles also was poured out the gift of the Holy Ghost.
Патякунэ иудея, савэ авиле Петроґа, дэнаспэ дыво, со Дэвэл бичалда Свэнто Фано дэ даро кади ж и наиудеенди,
46 For they heard them speak with tongues, and magnify God. Then answered Peter,
колэсти со вонэ шундэ, сар кодэла дэдумэнас пэ аврэн чибэн и ашарэнас Дэвлэ. Тунчи Пётро пхэнда:
47 Can any man forbid water, that these should not be baptized, which have received the Holy Ghost as well as we?
— Ко на дэла тэ болдэпэ панеґа кадэлэ манушэнди, савэ прылиле Свэнто Фано кади ж, сар и амэ?
48 And he commanded them to be baptized in the name of the Lord. Then prayed they him to tarry certain days.
И вов прыпхэнда лэнди тэ болдэнпэ важ Исусохкоро Христохкоро лав. Тунчи хулая мангле Петро, соб тэ ачелпэ лэнца пэ набут дивэн.
