Psalms 77
1 I cried to God with my voice, even to God with my voice; and he gave ear to me.
Ég ákalla Drottin. Ég hrópa og kalla til hans. Ó, að hann vildi hlusta!
2 In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.
Ég er í miklum vanda og þarfnast mjög hjálpar hans. Alla nóttina er ég á bæn, ég lyfti höndum til himins, – ég bið og bið. Ég mun ekki eiga glaðan dag fyrr en Drottinn hefur hjálpað mér.
3 I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. (Selah)
Ég hugsa um Guð, mikið þrái ég hjálp hans!
4 You hold my eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.
Drottinn, mér mun ekki koma dúr á auga fyrr en þú hefur hjálpað mér. Ég er við það að gefast upp, jafnvel bænin er mér erfið.
5 I have considered the days of old, the years of ancient times.
Góðar minningar liðinna ára leita sífellt á huga minn.
6 I call to remembrance my song in the night: I commune with my own heart: and my spirit made diligent search.
Þá sungum við gleðiljóð langt fram á kvöld! Ég velti þessu fyrir mér, íhuga hve allt hefur breyst.
7 Will the Lord cast off for ever? and will he be favorable no more?
Hefur Drottinn hafnað mér fyrir fullt og allt? Mun hann ekki miskunna mér framar?
8 Is his mercy clean gone for ever? does his promise fail for ever more?
Elskar hann mig ekki lengur og er umhyggja hans búin fyrir fullt og allt? Gekk hann á bak orða sinna?
9 Has God forgotten to be gracious? has he in anger shut up his tender mercies? (Selah)
Gleymdi hann miskunn sinni við mig, vesalinginn? Hefur hann í reiðikasti lokað dyrum kærleika síns?
10 And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.
„Þetta eru örlög mín, “sagði ég, „blessun Guðs hefur snúist í bölvun.“
11 I will remember the works of the LORD: surely I will remember your wonders of old.
Ég renni huganum yfir alla þá blessun sem ég hef notið frá Guði.
12 I will meditate also of all your work, and talk of your doings.
Sú gæfa gleymist seint! – Já, hún líður mér aldrei úr minni!
13 Your way, O God, is in the sanctuary: who is so great a God as our God?
Guð minn, þínir vegir eru heilagir. Hvar skyldi aðra eins að finna?
14 You are the God that do wonders: you have declared your strength among the people.
Þú ert Guð undra og tákna. Stórvirki þín blasa við augum.
15 You have with your arm redeemed your people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)
Með þinni voldugu hendi bjargaðir þú sonum Jakobs og Jósefs.
16 The waters saw you, O God, the waters saw you; they were afraid: the depths also were troubled.
Þegar Rauðahafið sá þig, ókyrrðist það! Jafnvel djúpið skalf af ótta!
17 The clouds poured out water: the skies sent out a sound: your arrows also went abroad.
Það varð skýfall og þrumur bergmáluðu um himininn. Elding leiftraði.
18 The voice of your thunder was in the heaven: the lightning lightened the world: the earth trembled and shook.
Þrumurnar tjáðu reiði þína og eldingarnar lýstu upp jörðina!
19 Your way is in the sea, and your path in the great waters, and your footsteps are not known.
Þú lagðir veg gegnum hafið – veg sem enginn þekkti áður!
20 You led your people like a flock by the hand of Moses and Aaron.
Þú leiddir fólk þitt þessa leið eins og fjárhóp, undir leiðsögn Móse og Arons.
