Psalms 55

1 Give ear to my prayer, O God; and hide not yourself from my supplication.

برای رهبر سرایندگان: با همراهی سازهای زهی. قصیدۀ داوود. خدایا، به دعای من گوش فرا ده. هنگامی که نزد تو ناله می‌کنم، خود را پنهان نکن.

2 Attend to me, and hear me: I mourn in my complaint, and make a noise;

دعایم را بشنو و آن را مستجاب فرما، زیرا از شدت پریشانی فکر، نمی‌دانم چه کنم.

3 Because of the voice of the enemy, because of the oppression of the wicked: for they cast iniquity on me, and in wrath they hate me.

تهدید دشمنان و ظلم بدکاران، خاطرم را آشفته کرده است. آنان با خشم و نفرت با من رفتار می‌کنند و مرا عذاب می‌دهند.

4 My heart is sore pained within me: and the terrors of death are fallen on me.

ترس بر قلبم چنگ انداخته و مرا بی‌قرار کرده؛ وحشت مرگ سراسر وجودم را فرا گرفته است.

5 Fearfulness and trembling are come on me, and horror has overwhelmed me.

از شدت ترس و لرز نزدیک است قالب تهی کنم.

6 And I said, Oh that I had wings like a dove! for then would I fly away, and be at rest.

به خود می‌گویم: «ای کاش همچون کبوتر بال می‌داشتم تا به جایی دور در صحرا پرواز می‌کردم و در آنجا پنهان می‌شدم و استراحت می‌کردم؛

7 See, then would I wander far off, and remain in the wilderness. (Selah)

8 I would hasten my escape from the windy storm and tempest.

می‌شتافتم به سوی پناهگاهی و از تندباد و طوفان حوادث در امان می‌ماندم.»

9 Destroy, O Lord, and divide their tongues: for I have seen violence and strife in the city.

خداوندا، این شریران را چنان پریشان کن که زبان یکدیگر را نفهمند، زیرا آنان شهر را از خشونت و ظلم پر ساخته‌اند.

10 Day and night they go about it on the walls thereof: mischief also and sorrow are in the middle of it.

آنان روز و شب شهر را دور می‌زنند و شرارت و جنایت می‌آفرینند.

11 Wickedness is in the middle thereof: deceit and guile depart not from her streets.

شهر پر از ظلم و فساد است و حیله و فریب از کوچه‌ها دور نمی‌شود.

12 For it was not an enemy that reproached me; then I could have borne it: neither was it he that hated me that did magnify himself against me; then I would have hid myself from him:

این دشمن من نیست که به من توهین می‌کند، و گرنه تحمل می‌کردم؛ این حریف من نیست که بر من برخاسته، و گرنه خود را از او پنهان می‌کردم.

13 But it was you, a man my equal, my guide, and my acquaintance.

این تو هستی ای دوست صمیمی و همکار من!

14 We took sweet counsel together, and walked to the house of God in company.

ما با یکدیگر رفاقت صادقانه داشتیم، با یکدیگر درد دل می‌کردیم و با هم به خانهٔ خدا می‌رفتیم.

15 Let death seize on them, and let them go down quick into hell: for wickedness is in their dwellings, and among them. (Sheol h7585)

باشد که دشمنانم پیش از وقت، زنده به گور شوند، زیرا دلها و خانه‌هایشان پر از شرارت است. (Sheol h7585)

16 As for me, I will call on God; and the LORD shall save me.

اما من از خدا کمک می‌طلبم و او نجاتم خواهد داد.

17 Evening, and morning, and at noon, will I pray, and cry aloud: and he shall hear my voice.

صبح، ظهر و شب به پیشگاه خدا می‌نالم و شکایت می‌کنم و او صدای مرا خواهد شنید.

18 He has delivered my soul in peace from the battle that was against me: for there were many with me.

هر چند دشمنان من زیادند، اما او مرا در جنگ با آنها پیروز خواهد ساخت و به سلامت باز خواهد گرداند.

19 God shall hear, and afflict them, even he that stays of old. (Selah) Because they have no changes, therefore they fear not God.

خدایی که از ازل بر تخت فرمانروایی نشسته است دعایم را خواهد شنید و آنها را شکست خواهد داد، زیرا آنها از خدا نمی‌ترسند و نقشه‌های پلید خود را تغییر نمی‌دهند.

20 He has put forth his hands against such as be at peace with him: he has broken his covenant.

دوست و همکار سابق من دست خود را بر روی دوستانش بلند می‌کند و عهد دوستی خود را می‌شکند.

21 The words of his mouth were smoother than butter, but war was in his heart: his words were softer than oil, yet were they drawn swords.

زبانش چرب است اما در باطنش کینه و نفرت هست. سخنانش از روغن نیز نرمتر است اما همچون شمشیر می‌برد و زخمی می‌کند.

22 Cast your burden on the LORD, and he shall sustain you: he shall never suffer the righteous to be moved.

نگرانی خود را به خدا واگذار و او تو را حفظ خواهد کرد. خداوند هرگز نخواهد گذاشت که عادلان بلغزند و بیفتند.

23 But you, O God, shall bring them down into the pit of destruction: bloody and deceitful men shall not live out half their days; but I will trust in you.

اما تو ای خدا، این اشخاص خونخوار و نیرنگ‌باز را پیش از وقت به گور خواهی فرستاد. ولی من بر تو توکل دارم.