Psalms 22
1 My God, my God, why have you forsaken me? why are you so far from helping me, and from the words of my roaring?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 O my God, I cry in the day time, but you hear not; and in the night season, and am not silent.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 But you are holy, O you that inhabit the praises of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 Our fathers trusted in you: they trusted, and you did deliver them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 They cried to you, and were delivered: they trusted in you, and were not confounded.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All they that see me laugh me to scorn: they shoot out the lip, they shake the head, saying,
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 He trusted on the LORD that he would deliver him: let him deliver him, seeing he delighted in him.
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 But you are he that took me out of the womb: you did make me hope when I was on my mother’s breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 I was cast on you from the womb: you are my God from my mother’s belly.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many bulls have compassed me: strong bulls of Bashan have beset me round.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They gaped on me with their mouths, as a ravening and a roaring lion.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint: my heart is like wax; it is melted in the middle of my bowels.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength is dried up like a potsherd; and my tongue sticks to my jaws; and you have brought me into the dust of death.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For dogs have compassed me: the assembly of the wicked have enclosed me: they pierced my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I may tell all my bones: they look and stare on me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They part my garments among them, and cast lots on my clothing.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But be not you far from me, O LORD: O my strength, haste you to help me.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver my soul from the sword; my darling from the power of the dog.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the lion’s mouth: for you have heard me from the horns of the unicorns.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will declare your name to my brothers: in the middle of the congregation will I praise you.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 You that fear the LORD, praise him; all you the seed of Jacob, glorify him; and fear him, all you the seed of Israel.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For he has not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither has he hid his face from him; but when he cried to him, he heard.
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 My praise shall be of you in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 The meek shall eat and be satisfied: they shall praise the LORD that seek him: your heart shall live for ever.
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 All the ends of the world shall remember and turn to the LORD: and all the kindreds of the nations shall worship before you.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdom is the LORD’s: and he is the governor among the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All they that be fat on earth shall eat and worship: all they that go down to the dust shall bow before him: and none can keep alive his own soul.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 A seed shall serve him; it shall be accounted to the Lord for a generation.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They shall come, and shall declare his righteousness to a people that shall be born, that he has done this.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
