< Psalms 17 >

1 Hear the right, O LORD, attend to my cry, give ear to my prayer, that goes not out of feigned lips.
دعای داوود. ای خداوند، فریاد عدالت خواهانهٔ مرا بشنو و به دعای من که از دل بی‌ریا برمی‌آید، توجه فرما!
2 Let my sentence come forth from your presence; let your eyes behold the things that are equal.
تو واقعیت را می‌دانی، پس بی‌گناهی مرا اعلام کن.
3 You have proved my heart; you have visited me in the night; you have tried me, and shall find nothing; I am purposed that my mouth shall not transgress.
تو از دل من باخبری. حتی در شب به سراغم آمدی و مرا آزمودی و خطایی در من نیافتی. هیچ بدی در سخنان من نبوده است،
4 Concerning the works of men, by the word of your lips I have kept me from the paths of the destroyer.
و من خود را از گناهکاران دور نگه داشته، از راههای آنها پیروی نکرده‌ام، بلکه از کلام تو اطاعت نموده‌ام
5 Hold up my goings in your paths, that my footsteps slip not.
و پاهای من هرگز از راههای تو منحرف نشده‌اند.
6 I have called on you, for you will hear me, O God: incline your ear to me, and hear my speech.
ای خدا، من تو را می‌خوانم زیرا یقین دارم که مرا اجابت خواهی نمود پس دعای مرا بشنو.
7 Show your marvelous loving kindness, O you that save by your right hand them which put their trust in you from those that rise up against them.
ای که با دست پرقدرتت کسانی را که به تو پناه می‌آورند از دست دشمنان می‌رهانی، محبت بی‌دریغت را به من بنمایان.
8 Keep me as the apple of the eye, hide me under the shadow of your wings,
از من مانند مردمک چشمت مواظبت نما و مرا زیر سایهٔ بالهای خود پنهان کن.
9 From the wicked that oppress me, from my deadly enemies, who compass me about.
مرا از چنگ دشمنانی که محاصره‌ام می‌کنند و بر من هجوم می‌آورند، برهان.
10 They are enclosed in their own fat: with their mouth they speak proudly.
این سنگدلان متکبر، مرا احاطه کرده‌اند و منتظر فرصتی هستند تا مرا از پای درآورند.
11 They have now compassed us in our steps: they have set their eyes bowing down to the earth;
12 Like as a lion that is greedy of his prey, and as it were a young lion lurking in secret places.
آنها مانند شیری درنده در کمین من نشسته‌اند تا مرا بدرند.
13 Arise, O LORD, disappoint him, cast him down: deliver my soul from the wicked, which is your sword:
ای خداوند، برخیز و در مقابل آنها بایست و آنها را به زانو درآور! با شمشیر خود، جانم را از دست گناهکاران نجات بده!
14 From men which are your hand, O LORD, from men of the world, which have their portion in this life, and whose belly you fill with your hid treasure: they are full of children, and leave the rest of their substance to their babes.
خداوندا، با قدرت دست خود مرا از چنین مردمانی که دل به این دنیا بسته‌اند، برهان. اما شکم کسانی را که عزیز تو هستند سیر کن. باشد که فرزندان ایشان مال فراوان داشته باشند، و برای اولادشان نیز ارث باقی بگذارند.
15 As for me, I will behold your face in righteousness: I shall be satisfied, when I awake, with your likeness.
اما من از دیدن روی تو است که سیر می‌شوم. هنگامی که بیدار شوم تو را خواهم دید، زیرا تو گناه مرا بخشیده‌ای.

< Psalms 17 >