< Psalms 147 >

1 Praise you the LORD: for it is good to sing praises to our God; for it is pleasant; and praise is comely.
هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!۱
2 The LORD does build up Jerusalem: he gathers together the outcasts of Israel.
خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.۲
3 He heals the broken in heart, and binds up their wounds.
شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.۳
4 He tells the number of the stars; he calls them all by their names.
عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.۴
5 Great is our Lord, and of great power: his understanding is infinite.
خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.۵
6 The LORD lifts up the meek: he casts the wicked down to the ground.
خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.۶
7 Sing to the LORD with thanksgiving; sing praise on the harp to our God:
خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.۷
8 Who covers the heaven with clouds, who prepares rain for the earth, who makes grass to grow on the mountains.
که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.۸
9 He gives to the beast his food, and to the young ravens which cry.
که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.۹
10 He delights not in the strength of the horse: he takes not pleasure in the legs of a man.
در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.۱۰
11 The LORD takes pleasure in them that fear him, in those that hope in his mercy.
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.۱۱
12 Praise the LORD, O Jerusalem; praise your God, O Zion.
‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.۱۲
13 For he has strengthened the bars of your gates; he has blessed your children within you.
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.۱۳
14 He makes peace in your borders, and fills you with the finest of the wheat.
که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.۱۴
15 He sends forth his commandment on earth: his word runs very swiftly.
که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.۱۵
16 He gives snow like wool: he scatters the hoarfrost like ashes.
که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.۱۶
17 He casts forth his ice like morsels: who can stand before his cold?
که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟۱۷
18 He sends out his word, and melts them: he causes his wind to blow, and the waters flow.
کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.۱۸
19 He shows his word to Jacob, his statutes and his judgments to Israel.
کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.۱۹
20 He has not dealt so with any nation: and as for his judgments, they have not known them. Praise you the LORD.
با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!۲۰

< Psalms 147 >