Psalms 146

1 Praise you the LORD. Praise the LORD, O my soul.

Dýrð sé Guði! Já, ég vil vegsama hann!

2 While I live will I praise the LORD: I will sing praises to my God while I have any being.

Ég vil lofa hann á meðan ég lifi, vegsama hann fram á síðustu stund.

3 Put not your trust in princes, nor in the son of man, in whom there is no help.

Reiddu þig ekki á hjálp valdsmanna, því að þeir falla og ekkert verður úr aðstoð þeirra.

4 His breath goes forth, he returns to his earth; in that very day his thoughts perish.

Þeir munu deyja og andi þeirra líður burt, áform þeirra verða að engu.

5 Happy is he that has the God of Jacob for his help, whose hope is in the LORD his God:

En sæll er sá maður sem reiðir sig á hjálp Guðs, Guðs Jakobs, sem vonar á Drottin, Guð sinn

6 Which made heaven, and earth, the sea, and all that therein is: which keeps truth for ever:

– þann Guð sem skapaði himin og jörð og hafið og allt sem í því er. Hann er sá Guð sem óhætt er að treysta!

7 Which executes judgment for the oppressed: which gives food to the hungry. The LORD looses the prisoners:

Hann leitar réttar fátækra og kúgaðra og gefur hungruðum brauð. Hann frelsar fanga,

8 The LORD opens the eyes of the blind: the LORD raises them that are bowed down: the LORD loves the righteous:

opnar augu blindra, lyftir okinu af þeim sem eru að bugast. Drottinn elskar þá sem gera rétt.

9 The LORD preserves the strangers; he relieves the fatherless and widow: but the way of the wicked he turns upside down.

Hann verndar útlendingana sem sest hafa að í landinu og gætir réttinda ekkna og einstæðinga, en ónýtir ráðabrugg vondra manna.

10 The LORD shall reign for ever, even your God, O Zion, to all generations. Praise you the LORD.

Drottinn mun ríkja að eilífu. Jerúsalem, veistu að Drottinn er konungur að eilífu?! Hallelúja!