Psalms 141

1 Lord, I cry to you: make haste to me; give ear to my voice, when I cry to you.

مزمور داوود. ای خداوند، تو را به یاری می‌طلبم، پس نزد من بشتاب! وقتی فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، صدای مرا بشنو!

2 Let my prayer be set forth before you as incense; and the lifting up of my hands as the evening sacrifice.

بگذار دعای من مانند بخور در حضورت پذیرفته شود، و برافراشتن دستهایم به سوی تو، همچون قربانی شامگاهی باشد.

3 Set a watch, O LORD, before my mouth; keep the door of my lips.

ای خداوند، تو مراقب سخنان من باش و زبانم را نگاه دار.

4 Incline not my heart to any evil thing, to practice wicked works with men that work iniquity: and let me not eat of their dainties.

هر نوع تمایل بد را از من دور کن، مبادا با مردان بدکار مرتکب اعمال زشت شوم و در بزم آنها شرکت کنم.

5 Let the righteous smite me; it shall be a kindness: and let him reprove me; it shall be an excellent oil, which shall not break my head: for yet my prayer also shall be in their calamities.

بگذار مرد عادل مرا بزند که لطفی در حق من خواهد بود؛ بگذار مرا تأدیب و تنبیه کند که برایم افتخار خواهد بود و از آن اِبا نخواهم کرد. اما با بدکاران مخالفت خواهم کرد و دعا خواهم کرد که به سزای اعمالشان برسند.

6 When their judges are overthrown in stony places, they shall hear my words; for they are sweet.

وقتی رهبران این بدکاران از صخره‌ها به پایین پرتاب شوند، آنگاه سخنان مرا خواهند شنید و خواهند فهمید که درست است.

7 Our bones are scattered at the grave’s mouth, as when one cuts and splits wood on the earth. (Sheol h7585)

استخوانهایشان مانند سنگهایی که در اثر خیش زدن پخش می‌شوند، به هر سو پراکنده خواهند شد. (Sheol h7585)

8 But my eyes are to you, O GOD the Lord: in you is my trust; leave not my soul destitute.

ای خداوند، از تو انتظار کمک دارم. تو پناهگاه من هستی. نگذار بدکاران مرا از بین ببرند.

9 Keep me from the snares which they have laid for me, and the gins of the workers of iniquity.

مرا از دام و تلهٔ شروران برهان.

10 Let the wicked fall into their own nets, whilst that I with escape.

بگذار من جان به در برم، اما آنان در دام خود گرفتار شوند.