Psalms 137

1 By the rivers of Babylon, there we sat down, yes, we wept, when we remembered Zion.

Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

2 We hanged our harps on the willows in the middle thereof.

Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

3 For there they that carried us away captive required of us a song; and they that wasted us required of us mirth, saying, Sing us one of the songs of Zion.

Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

4 How shall we sing the LORD’s song in a strange land?

Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

5 If I forget you, O Jerusalem, let my right hand forget her cunning.

Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

6 If I do not remember you, let my tongue stick to the roof of my mouth; if I prefer not Jerusalem above my chief joy.

Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

7 Remember, O LORD, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Raze it, raze it, even to the foundation thereof.

Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

8 O daughter of Babylon, who are to be destroyed; happy shall he be, that rewards you as you have served us.

Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

9 Happy shall he be, that takes and dashes your little ones against the stones.

Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!