Psalms 104

1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, you are very great; you are clothed with honor and majesty.

۱ ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

2 Who cover yourself with light as with a garment: who stretch out the heavens like a curtain:

۲ خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

3 Who lays the beams of his chambers in the waters: who makes the clouds his chariot: who walks on the wings of the wind:

۳ آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

4 Who makes his angels spirits; his ministers a flaming fire:

۴ فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

5 Who laid the foundations of the earth, that it should not be removed for ever.

۵ که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

6 You covered it with the deep as with a garment: the waters stood above the mountains.

۶ آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

7 At your rebuke they fled; at the voice of your thunder they hurried away.

۷ از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

8 They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which you have founded for them.

۸ به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

9 You have set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.

۹ حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

10 He sends the springs into the valleys, which run among the hills.

۱۰ که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.

۱۱ تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, which sing among the branches.

۱۲ بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

13 He waters the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of your works.

۱۳ او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

14 He causes the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;

۱۴ نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

15 And wine that makes glad the heart of man, and oil to make his face to shine, and bread which strengthens man’s heart.

۱۵ و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

16 The trees of the LORD are full of sap; the cedars of Lebanon, which he has planted;

۱۶ درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

17 Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.

۱۷ که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

18 The high hills are a refuge for the wild goats; and the rocks for the conies.

۱۸ کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

19 He appointed the moon for seasons: the sun knows his going down.

۱۹ ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

20 You make darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep forth.

۲۰ تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.

۲۱ شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

22 The sun rises, they gather themselves together, and lay them down in their dens.

۲۲ چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

23 Man goes forth to his work and to his labor until the evening.

۲۳ انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

24 O LORD, how manifold are your works! in wisdom have you made them all: the earth is full of your riches.

۲۴ ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

25 So is this great and wide sea, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.

۲۵ و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

26 There go the ships: there is that leviathan, whom you have made to play therein.

۲۶ و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

27 These wait all on you; that you may give them their meat in due season.

۲۷ جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

28 That you give them they gather: you open your hand, they are filled with good.

۲۸ آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

29 You hide your face, they are troubled: you take away their breath, they die, and return to their dust.

۲۹ روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

30 You send forth your spirit, they are created: and you renew the face of the earth.

۳۰ چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.

۳۱ جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

32 He looks on the earth, and it trembles: he touches the hills, and they smoke.

۳۲ که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

33 I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.

۳۳ خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.

۳۴ تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless you the LORD, O my soul. Praise you the LORD.

۳۵ گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!