Job 19
1 Then Job answered and said,
Maar Job antwoordde en zeide:
2 How long will you vex my soul, and break me in pieces with words?
Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?
3 These ten times have you reproached me: you are not ashamed that you make yourselves strange to me.
Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.
4 And be it indeed that I have erred, my error remains with myself.
Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.
5 If indeed you will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;
6 Know now that God has overthrown me, and has compassed me with his net.
Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.
7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.
8 He has fenced up my way that I cannot pass, and he has set darkness in my paths.
Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.
9 He has stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.
10 He has destroyed me on every side, and I am gone: and my hope has he removed like a tree.
Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.
11 He has also kindled his wrath against me, and he counts me to him as one of his enemies.
Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.
12 His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.
13 He has put my brothers far from me, and my acquaintance are truly estranged from me.
Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.
14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.
15 They that dwell in my house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.
16 I called my servant, and he gave me no answer; I entreated him with my mouth.
Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.
17 My breath is strange to my wife, though I entreated for the children’s sake of my own body.
Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.
18 Yes, young children despised me; I arose, and they spoke against me.
Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.
19 All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.
20 My bone sticks to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.
21 Have pity on me, have pity on me, O you my friends; for the hand of God has touched me.
Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.
22 Why do you persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?
23 Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!
24 That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!
25 For I know that my redeemer lives, and that he shall stand at the latter day on the earth:
Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;
26 And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;
27 Whom I shall see for myself, and my eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.
28 But you should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.
29 Be you afraid of the sword: for wrath brings the punishments of the sword, that you may know there is a judgment.
Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.
