< Job 16 >

1 Then Job answered and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2 I have heard many such things: miserable comforters are you all.
Ako'y nakarinig ng maraming ganyang bagay: maralitang mga mangaaliw kayong lahat.
3 Shall vain words have an end? or what emboldens you that you answer?
Magkakawakas ba ang mga walang kabuluhang salita? O anong naguudyok sa iyo, na ikaw ay sumagot?
4 I also could speak as you do: if your soul were in my soul’s stead, I could heap up words against you, and shake my head at you.
Ako nama'y makapangungusap na gaya ng inyong ginagawa; kung ang inyong kaluluwa ay nasa kalagayan ng aking kaluluwa, ako'y makapagdudugtongdugtong ng salita laban sa inyo, at maigagalaw ang aking ulo sa inyo.
5 But I would strengthen you with my mouth, and the moving of my lips should assuage your grief.
Nguni't aking palalakasin kayo ng aking bibig, at ang pagaliw ng aking mga labi ay magpapalikat ng inyong hirap,
6 Though I speak, my grief is not assuaged: and though I forbear, what am I eased?
Bagaman ako'y nagsasalita, ang aking hirap ay hindi naglilikat: at bagaman ako'y tumatahimik, anong ikinalalayo sa akin?
7 But now he has made me weary: you have made desolate all my company.
Nguni't ngayo'y niyamot niya ako: nilansag mo ang aking buong pulutong.
8 And you have filled me with wrinkles, which is a witness against me: and my leanness rising up in me bears witness to my face.
At ako'y pinagdalamhati mo, na siyang saksi laban sa akin; at ang aking kapayatan ay bumabangon laban sa akin, nagpapatotoo sa aking mukha.
9 He tears me in his wrath, who hates me: he gnashes on me with his teeth; my enemy sharpens his eyes on me.
Niluray niya ako sa kaniyang kapootan, at inusig ako; pinagngangalitan niya ako ng kaniyang mga ngipin: pinangdidilatan ako ng mga mata ng aking kaaway.
10 They have gaped on me with their mouth; they have smitten me on the cheek reproachfully; they have gathered themselves together against me.
Kanilang pinagbubukahan ako ng kanilang bibig: kanilang sinampal ako sa mukha na kahiyahiya: sila'y nagpipisan laban sa akin.
11 God has delivered me to the ungodly, and turned me over into the hands of the wicked.
Ibinibigay ako ng Dios sa di banal, at inihahagis niya ako sa mga kamay ng masama.
12 I was at ease, but he has broken me asunder: he has also taken me by my neck, and shaken me to pieces, and set me up for his mark.
Ako'y nasa kaginhawahan at kaniyang niligalig akong mainam; Oo, sinunggaban niya ako sa leeg, at pinagwaraywaray niya ako: inilagay naman niya akong pinakatanda niya.
13 His archers compass me round about, he splits my reins asunder, and does not spare; he pours out my gall on the ground.
Kinubkob ako sa palibot ng kaniyang mga mamamana, kaniyang sinaksak ang aking mga bato, at hindi nagpapatawad; kaniyang ibinubuhos ang aking apdo sa lupa.
14 He breaks me with breach on breach, he runs on me like a giant.
Kaniyang binubugbog ako ng bugbog at bugbog; siya'y gaya ng isang higanti na dinadaluhong niya ako.
15 I have sewed sackcloth on my skin, and defiled my horn in the dust.
Ako'y nanahi ng kayong magaspang sa aking katawan, at aking inilugmok ang aking kapalaluan sa alabok.
16 My face is foul with weeping, and on my eyelids is the shadow of death;
Ang aking mukha ay namamaga sa pagiyak, at nasa aking mga pilik-mata ang anino ng kamatayan;
17 Not for any injustice in my hands: also my prayer is pure.
Bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking dalangin ay malinis,
18 O earth, cover not you my blood, and let my cry have no place.
Oh lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo, at huwag magkaroon ng pahingahang dako ang aking daing.
19 Also now, behold, my witness is in heaven, and my record is on high.
Kahit na ngayon, narito, ang aking saksi ay nasa langit, at siyang nananagot sa akin ay nasa kaitaasan.
20 My friends scorn me: but my eye pours out tears to God.
Ginagalit ako ng aking mga kaibigan: nguni't ang aking mata ay nagbubuhos ng mga luha sa Dios;
21 O that one might plead for a man with God, as a man pleads for his neighbor!
Upang kaniyang alalayan ang katuwiran ng tao sa Dios; at ang anak ng tao sa kaniyang kapuwa.
22 When a few years are come, then I shall go the way from where I shall not return.
Sapagka't pagsapit ng ilang taon, ako'y papanaw sa daan na hindi ko pagbabalikan.

< Job 16 >