Ecclesiastes 1
1 The words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.
Bunlar Yeruşalim'de krallık yapan Davut oğlu Vaiz'in sözleridir:
2 Vanity of vanities, says the Preacher, vanity of vanities; all is vanity.
“Her şey boş, bomboş, bomboş!” diyor Vaiz.
3 What profit has a man of all his labor which he takes under the sun?
Ne kazancı var insanın Güneşin altında harcadığı onca emekten?
4 One generation passes away, and another generation comes: but the earth stays for ever.
Kuşaklar gelir, kuşaklar geçer, Ama dünya sonsuza dek kalır.
5 The sun also rises, and the sun goes down, and hastens to his place where he arose.
Güneş doğar, güneş batar, Hep doğduğu yere koşar.
6 The wind goes toward the south, and turns about to the north; it whirls about continually, and the wind returns again according to his circuits.
Rüzgar güneye gider, kuzeye döner, Döne döne eserek Hep aynı yolu izler.
7 All the rivers run into the sea; yet the sea is not full; to the place from where the rivers come, thither they return again.
Bütün ırmaklar denize akar, Yine de deniz dolmaz. Irmaklar hep çıktıkları yere döner.
8 All things are full of labor; man cannot utter it: the eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.
Her şey yorucu, Sözcüklerle anlatılamayacak kadar. Göz görmekle doymuyor, Kulak işitmekle dolmuyor.
9 The thing that has been, it is that which shall be; and that which is done is that which shall be done: and there is no new thing under the sun.
Önce ne olduysa, yine olacak. Önce ne yapıldıysa, yine yapılacak. Güneşin altında yeni bir şey yok.
10 Is there any thing whereof it may be said, See, this is new? it has been already of old time, which was before us.
Var mı kimsenin, “Bak bu yeni!” diyebileceği bir şey? Her şey çoktan, bizden yıllar önce de vardı.
11 There is no remembrance of former things; neither shall there be any remembrance of things that are to come with those that shall come after.
Geçmiş kuşaklar anımsanmıyor, Gelecek kuşaklar da kendilerinden sonra gelenlerce anımsanmayacak.
12 I the Preacher was king over Israel in Jerusalem.
Ben Vaiz, Yeruşalim'de İsrail kralıyken
13 And I gave my heart to seek and search out by wisdom concerning all things that are done under heaven: this sore travail has God given to the sons of man to be exercised therewith.
kendimi göklerin altında yapılan her şeyi bilgece araştırıp incelemeye adadım. Tanrı'nın uğraşsınlar diye insanlara verdiği çetin bir zahmettir bu.
14 I have seen all the works that are done under the sun; and, behold, all is vanity and vexation of spirit.
Güneşin altında yapılan bütün işleri gördüm; hepsi boştur, rüzgarı kovalamaya kalkışmaktır!
15 That which is crooked cannot be made straight: and that which is wanting cannot be numbered.
Eğri olan doğrultulamaz, eksik olan sayılamaz.
16 I communed with my own heart, saying, See, I am come to great estate, and have gotten more wisdom than all they that have been before me in Jerusalem: yes, my heart had great experience of wisdom and knowledge.
Kendi kendime, “İşte, bilgeliğimi benden önce Yeruşalim'de krallık yapan herkesten çok artırdım” dedim, “Alabildiğine bilgi ve bilgelik edindim.”
17 And I gave my heart to know wisdom, and to know madness and folly: I perceived that this also is vexation of spirit.
Kendimi bilgi ve bilgeliği, deliliği ve akılsızlığı anlamaya adadım. Gördüm ki, bu da yalnızca rüzgarı kovalamaya kalkışmakmış.
18 For in much wisdom is much grief: and he that increases knowledge increases sorrow.
Çünkü çok bilgelik çok keder doğurur, bilgi arttıkça acı da artar.
