2 Corinthians 12
1 It is not expedient for me doubtless to glory. I will come to visions and revelations of the Lord.
ఆత్మశ్లాఘా మమానుపయుక్తా కిన్త్వహం ప్రభో ర్దర్శనాదేశానామ్ ఆఖ్యానం కథయితుం ప్రవర్త్తే|
2 I knew a man in Christ above fourteen years ago, (whether in the body, I cannot tell; or whether out of the body, I cannot tell: God knows; ) such an one caught up to the third heaven.
ఇతశ్చతుర్దశవత్సరేభ్యః పూర్వ్వం మయా పరిచిత ఏకో జనస్తృతీయం స్వర్గమనీయత, స సశరీరేణ నిఃశరీరేణ వా తత్ స్థానమనీయత తదహం న జానామి కిన్త్వీశ్వరో జానాతి|
3 And I knew such a man, (whether in the body, or out of the body, I cannot tell: God knows; )
స మానవః స్వర్గం నీతః సన్ అకథ్యాని మర్త్త్యవాగతీతాని చ వాక్యాని శ్రుతవాన్|
4 How that he was caught up into paradise, and heard unspeakable words, which it is not lawful for a man to utter.
కిన్తు తదానీం స సశరీరో నిఃశరీరో వాసీత్ తన్మయా న జ్ఞాయతే తద్ ఈశ్వరేణైవ జ్ఞాయతే|
5 Of such an one will I glory: yet of myself I will not glory, but in my infirmities.
తమధ్యహం శ్లాఘిష్యే మామధి నాన్యేన కేనచిద్ విషయేణ శ్లాఘిష్యే కేవలం స్వదౌర్బ్బల్యేన శ్లాఘిష్యే|
6 For though I would desire to glory, I shall not be a fool; for I will say the truth: but now I forbear, lest any man should think of me above that which he sees me to be, or that he hears of me.
యద్యహమ్ ఆత్మశ్లాఘాం కర్త్తుమ్ ఇచ్ఛేయం తథాపి నిర్బ్బోధ ఇవ న భవిష్యామి యతః సత్యమేవ కథయిష్యామి, కిన్తు లోకా మాం యాదృశం పశ్యన్తి మమ వాక్యం శ్రుత్వా వా యాదృశం మాం మన్యతే తస్మాత్ శ్రేష్ఠం మాం యన్న గణయన్తి తదర్థమహం తతో విరంస్యామి|
7 And lest I should be exalted above measure through the abundance of the revelations, there was given to me a thorn in the flesh, the messenger of Satan to buffet me, lest I should be exalted above measure.
అపరమ్ ఉత్కృష్టదర్శనప్రాప్తితో యదహమ్ ఆత్మాభిమానీ న భవామి తదర్థం శరీరవేధకమ్ ఏకం శూలం మహ్యమ్ అదాయి తత్ మదీయాత్మాభిమాననివారణార్థం మమ తాడయితా శయతానో దూతః|
8 For this thing I sought the Lord thrice, that it might depart from me.
మత్తస్తస్య ప్రస్థానం యాచితుమహం త్రిస్తమధి ప్రభుముద్దిశ్య ప్రార్థనాం కృతవాన్|
9 And he said to me, My grace is sufficient for you: for my strength is made perfect in weakness. Most gladly therefore will I rather glory in my infirmities, that the power of Christ may rest on me.
తతః స మాముక్తవాన్ మమానుగ్రహస్తవ సర్వ్వసాధకః, యతో దౌర్బ్బల్యాత్ మమ శక్తిః పూర్ణతాం గచ్ఛతీతి| అతః ఖ్రీష్టస్య శక్తి ర్యన్మామ్ ఆశ్రయతి తదర్థం స్వదౌర్బ్బల్యేన మమ శ్లాఘనం సుఖదం|
10 Therefore I take pleasure in infirmities, in reproaches, in necessities, in persecutions, in distresses for Christ’s sake: for when I am weak, then am I strong.
తస్మాత్ ఖ్రీష్టహేతో ర్దౌర్బ్బల్యనిన్దాదరిద్రతావిపక్షతాకష్టాదిషు సన్తుష్యామ్యహం| యదాహం దుర్బ్బలోఽస్మి తదైవ సబలో భవామి|
11 I am become a fool in glorying; you have compelled me: for I ought to have been commended of you: for in nothing am I behind the very most chief apostles, though I be nothing.
ఏతేనాత్మశ్లాఘనేనాహం నిర్బ్బోధ ఇవాభవం కిన్తు యూయం తస్య కారణం యతో మమ ప్రశంసా యుష్మాభిరేవ కర్త్తవ్యాసీత్| యద్యప్యమ్ అగణ్యో భవేయం తథాపి ముఖ్యతమేభ్యః ప్రేరితేభ్యః కేనాపి ప్రకారేణ నాహం న్యూనోఽస్మి|
12 Truly the signs of an apostle were worked among you in all patience, in signs, and wonders, and mighty deeds.
సర్వ్వథాద్భుతక్రియాశక్తిలక్షణైః ప్రేరితస్య చిహ్నాని యుష్మాకం మధ్యే సధైర్య్యం మయా ప్రకాశితాని|
13 For what is it wherein you were inferior to other churches, except it be that I myself was not burdensome to you? forgive me this wrong.
మమ పాలనార్థం యూయం మయా భారాక్రాన్తా నాభవతైతద్ ఏకం న్యూనత్వం వినాపరాభ్యః సమితిభ్యో యుష్మాకం కిం న్యూనత్వం జాతం? అనేన మమ దోషం క్షమధ్వం|
14 Behold, the third time I am ready to come to you; and I will not be burdensome to you: for I seek not yours but you: for the children ought not to lay up for the parents, but the parents for the children.
పశ్యత తృతీయవారం యుష్మత్సమీపం గన్తుముద్యతోఽస్మి తత్రాప్యహం యుష్మాన్ భారాక్రాన్తాన్ న కరిష్యామి| యుష్మాకం సమ్పత్తిమహం న మృగయే కిన్తు యుష్మానేవ, యతః పిత్రోః కృతే సన్తానానాం ధనసఞ్చయోఽనుపయుక్తః కిన్తు సన్తానానాం కృతే పిత్రో ర్ధనసఞ్చయ ఉపయుక్తః|
15 And I will very gladly spend and be spent for you; though the more abundantly I love you, the less I be loved.
అపరఞ్చ యుష్మాసు బహు ప్రీయమాణోఽప్యహం యది యుష్మత్తోఽల్పం ప్రమ లభే తథాపి యుష్మాకం ప్రాణరక్షార్థం సానన్దం బహు వ్యయం సర్వ్వవ్యయఞ్చ కరిష్యామి|
16 But be it so, I did not burden you: nevertheless, being crafty, I caught you with guile.
యూయం మయా కిఞ్చిదపి న భారాక్రాన్తా ఇతి సత్యం, కిన్త్వహం ధూర్త్తః సన్ ఛలేన యుష్మాన్ వఞ్చితవాన్ ఏతత్ కిం కేనచిద్ వక్తవ్యం?
17 Did I make a gain of you by any of them whom I sent to you?
యుష్మత్సమీపం మయా యే లోకాః ప్రహితాస్తేషామేకేన కిం మమ కోఽప్యర్థలాభో జాతః?
18 I desired Titus, and with him I sent a brother. Did Titus make a gain of you? walked we not in the same spirit? walked we not in the same steps?
అహం తీతం వినీయ తేన సార్ద్ధం భ్రాతరమేకం ప్రేషితవాన్ యుష్మత్తస్తీతేన కిమ్ అర్థో లబ్ధః? ఏకస్మిన్ భావ ఏకస్య పదచిహ్నేషు చావాం కిం న చరితవన్తౌ?
19 Again, think you that we excuse ourselves to you? we speak before God in Christ: but we do all things, dearly beloved, for your edifying.
యుష్మాకం సమీపే వయం పున ర్దోషక్షాలనకథాం కథయామ ఇతి కిం బుధ్యధ్వే? హే ప్రియతమాః, యుష్మాకం నిష్ఠార్థం వయమీశ్వరస్య సమక్షం ఖ్రీష్టేన సర్వ్వాణ్యేతాని కథయామః|
20 For I fear, lest, when I come, I shall not find you such as I would, and that I shall be found to you such as you would not: lest there be debates, contentions, wraths, strifes, backbitings, whisperings, arrogance, tumults:
అహం యదాగమిష్యామి, తదా యుష్మాన్ యాదృశాన్ ద్రష్టుం నేచ్ఛామి తాదృశాన్ ద్రక్ష్యామి, యూయమపి మాం యాదృశం ద్రష్టుం నేచ్ఛథ తాదృశం ద్రక్ష్యథ, యుష్మన్మధ్యే వివాద ఈర్ష్యా క్రోధో విపక్షతా పరాపవాదః కర్ణేజపనం దర్పః కలహశ్చైతే భవిష్యన్తి;
21 And lest, when I come again, my God will humble me among you, and that I shall mourn many which have sinned already, and have not repented of the uncleanness and fornication and lasciviousness which they have committed.
తేనాహం యుష్మత్సమీపం పునరాగత్య మదీయేశ్వరేణ నమయిష్యే, పూర్వ్వం కృతపాపాన్ లోకాన్ స్వీయాశుచితావేశ్యాగమనలమ్పటతాచరణాద్ అనుతాపమ్ అకృతవన్తో దృష్ట్వా చ తానధి మమ శోకో జనిష్యత ఇతి బిభేమి|
