1 Thessalonians 3

1 Why when we could no longer forbear, we thought it good to be left at Athens alone;

อโต'หํ ยทา สนฺเทหํ ปุน: โสฒุํ นาศกฺนุวํ ตทานีมฺ อาถีนีนคร เอกากี สฺถาตุํ นิศฺจิตฺย

2 And sent Timotheus, our brother, and minister of God, and our fellow laborer in the gospel of Christ, to establish you, and to comfort you concerning your faith:

สฺวภฺราตรํ ขฺรีษฺฏสฺย สุสํวาเท สหการิณญฺเจศฺวรสฺย ปริจารกํ ตีมถิยํ ยุษฺมตฺสมีปมฺ อเปฺรษยํฯ

3 That no man should be moved by these afflictions: for yourselves know that we are appointed thereunto.

วรฺตฺตมาไน: เกฺลไศ: กสฺยาปิ จาญฺจลฺยํ ยถา น ชายเต ตถา เต ตฺวยา สฺถิรีกฺริยนฺตำ สฺวกียธรฺมฺมมธิ สมาศฺวาสฺยนฺตาญฺเจติ ตมฺ อาทิศํฯ

4 For truly, when we were with you, we told you before that we should suffer tribulation; even as it came to pass, and you know.

วยเมตาทฺฤเศ เกฺลเศ นิยุกฺตา อาสฺมห อิติ ยูยํ สฺวยํ ชานีถ, ยโต'สฺมากํ ทุรฺคติ รฺภวิษฺยตีติ วยํ ยุษฺมากํ สมีเป สฺถิติกาเล'ปิ ยุษฺมานฺ อโพธยาม, ตาทฺฤศเมว จาภวตฺ ตทปิ ชานีถฯ

5 For this cause, when I could no longer forbear, I sent to know your faith, lest by some means the tempter have tempted you, and our labor be in vain.

ตสฺมาตฺ ปรีกฺษเกณ ยุษฺมาสุ ปรีกฺษิเตษฺวสฺมากํ ปริศฺรโม วิผโล ภวิษฺยตีติ ภยํ โสฒุํ ยทาหํ นาศกฺนุวํ ตทา ยุษฺมากํ วิศฺวาสสฺย ตตฺตฺวาวธารณาย ตมฺ อเปฺรษยํฯ

6 But now when Timotheus came from you to us, and brought us good tidings of your faith and charity, and that you have good remembrance of us always, desiring greatly to see us, as we also to see you:

กินฺตฺวธุนา ตีมถิโย ยุษฺมตฺสมีปาทฺ อสฺมตฺสนฺนิธิมฺ อาคตฺย ยุษฺมากํ วิศฺวาสเปฺรมณี อธฺยสฺมานฺ สุวารฺตฺตำ ชฺญาปิตวานฺ วยญฺจ ยถา ยุษฺมานฺ สฺมรามสฺตถา ยูยมปฺยสฺมานฺ สรฺวฺวทา ปฺรณเยน สฺมรถ ทฺรษฺฏุมฺ อากางฺกฺษเธฺว เจติ กถิตวานฺฯ

7 Therefore, brothers, we were comforted over you in all our affliction and distress by your faith:

เห ภฺราตร: , วารฺตฺตามิมำ ปฺราปฺย ยุษฺมานธิ วิเศษโต ยุษฺมากํ เกฺลศทุ: ขานฺยธิ ยุษฺมากํ วิศฺวาสาทฺ อสฺมากํ สานฺตฺวนาชายต;

8 For now we live, if you stand fast in the Lord.

ยโต ยูยํ ยทิ ปฺรภาววติษฺฐถ ตรฺหฺยเนน วยมฺ อธุนา ชีวาม: ฯ

9 For what thanks can we render to God again for you, for all the joy with which we joy for your sakes before our God;

วยญฺจาสฺมทีเยศฺวรสฺย สากฺษาทฺ ยุษฺมตฺโต ชาเตน เยนานนฺเทน ปฺรผุลฺลา ภวามสฺตสฺย กฺฤตฺสฺนสฺยานนฺทสฺย โยคฺยรูเปเณศฺวรํ ธนฺยํ วทิตุํ กถํ ศกฺษฺยาม: ?

10 Night and day praying exceedingly that we might see your face, and might perfect that which is lacking in your faith?

วยํ เยน ยุษฺมากํ วทนานิ ทฺรษฺฏุํ ยุษฺมากํ วิศฺวาเส ยทฺ อสิทฺธํ วิทฺยเต ตตฺ สิทฺธีกรฺตฺตุญฺจ ศกฺษฺยามสฺตาทฺฤศํ วรํ ทิวานิศํ ปฺรารฺถยามเหฯ

11 Now God himself and our Father, and our Lord Jesus Christ, direct our way to you.

อสฺมากํ ตาเตเนศฺวเรณ ปฺรภุนา ยีศุขฺรีษฺเฏน จ ยุษฺมตฺสมีปคมนายาสฺมากํ ปนฺถา สุคม: กฺริยตำฯ

12 And the Lord make you to increase and abound in love one toward another, and toward all men, even as we do toward you:

ปรสฺปรํ สรฺวฺวำศฺจ ปฺรติ ยุษฺมากํ เปฺรม ยุษฺมานฺ ปฺรติ จาสฺมากํ เปฺรม ปฺรภุนา วรฺทฺธฺยตำ พหุผลํ กฺริยตาญฺจฯ

13 To the end he may establish your hearts blameless in holiness before God, even our Father, at the coming of our Lord Jesus Christ with all his saints.

อปรมสฺมากํ ปฺรภุ รฺยีศุขฺรีษฺฏ: สฺวกีไย: สรฺไวฺว: ปวิตฺรโลไก: สารฺทฺธํ ยทาคมิษฺยติ ตทา ยูยํ ยถาสฺมากํ ตาตเสฺยศฺวรสฺย สมฺมุเข ปวิตฺรตยา นิรฺโทษา ภวิษฺยถ ตถา ยุษฺมากํ มนำสิ สฺถิรีกฺริยนฺตำฯ