Psalms 83
1 A Song, a Psalm of Asaph. O God, keep not Thou silence; hold not Thy peace, and be not still, O God.
Асафниң күй-нахшиси: — И Худа, үн чиқармай турувалма, Җим турувалма, сүкүт қилип турувалма, и Тәңрим!
2 For, lo, Thine enemies are in an uproar; and they that hate Thee have lifted up the head.
Чүнки мана, Сениң дүшмәнлириң давраң қилмақта, Саңа өчмәнләр баш көтәрмәктә.
3 They hold crafty converse against Thy people, and take counsel against Thy treasured ones.
Улар қувлуқ билән Сениң хәлқиңгә сүйқәст қилиду, Сениң һимайә қилип қәдирлигәнлириң билән қаршилишишни мәслиһәтлишиду.
4 They have said: 'Come, and let us cut them off from being a nation; that the name of Israel may be no more in remembrance.'
Улар: — «Жүрүңлар, уларни милләт қатаридин йоқ қилайли! Исраилниң нами иккинчи тилға елинмисун!» — демәктә.
5 For they have consulted together with one consent; against Thee do they make a covenant;
Улар һәмнәпәс, һәмдил мәслиһәтләшти; Улар Саңа қарши иттипақ түзди.
6 The tents of Edom and the Ishmaelites; Moab, and the Hagrites;
Мана, Едом вә Исмаилларниң чедирлири, Моаб һәм Һагрийлар;
7 Gebal, and Ammon, and Amalek; Philistia with the inhabitants of Tyre;
Гәбал, Аммон, вә Амаләк; Филистийә һәмдә Тур аһалилири,
8 Assyria also is joined with them; they have been an arm to the children of Lot. (Selah)
Асурийәму уларға қошулди; Улар Лут оғуллириға яр-йөләк болуп кәлгән. (Селаһ)
9 Do Thou unto them as unto Midian; as to Sisera, as to Jabin, at the brook Kishon;
Сән Кишон дәриясида Мидиянийларға, Сисераға вә Ябинға қандақ тақабил турған болсаң, Уларғиму шундақ қилғайсән;
10 Who were destroyed at En-dor; they became as dung for the earth.
Булар Ән-Дор йезисида қирилған еди, Йәр үчүн тизәк-оғутқа айланған еди.
11 Make their nobles like Oreb and Zeeb, and like Zebah and Zalmunna all their princes;
Уларниң әмирлирини Орәб вә Зеәбкә, Уларниң даһийлирини Зәбаһ һәм Залмуннаға охшаш қилғайсән;
12 Who said: 'Let us take to ourselves in possession the habitations of God.'
Чүнки улар: «Худаниң чимән-яйлақлирини өзимизгә мүлүк қиливалайли!» — дәп ейтқан.
13 O my God, make them like the whirling dust; as stubble before the wind.
И Худайим, уларни домилинидиған қамғақтәк, Шамалда учурулған саман кәби сорувәткәйсән.
14 As the fire that burneth the forest, and as the flame that setteth the mountains ablaze;
От орманлиққа туташқанға охшаш, Ялқун тағларни көйдүргәнгә охшаш,
15 So pursue them with Thy tempest, and affright them with Thy storm.
Сән йәнә уларни бориниң билән қоғлиғайсән, Қара қуюниң билән вәһимигә салғайсән;
16 Fill their faces with shame; that they may seek Thy name, O LORD.
Уларниң Сениң намиңни издиши үчүн, Уларниң йүзлирини шәрм-һая билән чөмдүргәйсән, и Пәрвәрдигар!
17 Let them be ashamed and affrighted for ever; yea, let them be abashed and perish;
Улар номустин әбәдий шәрмәндә болсун, Җаһанға рәсва болуп йоқитилсун.
18 That they may know that it is Thou alone whose name is the LORD, the Most High over all the earth.
Улар билсунки, Намиң Пәрвәрдигар болған Сәнла пүткүл җаһандики Әң Алий Болғучидурсән.
