Psalms 80
1 For the Leader; upon Shoshannim. A testimony. A Psalm of Asaph. Give ear, O Shepherd of Israel, Thou that leadest Joseph like a flock; Thou that art enthroned upon the cherubim, shine forth.
| برای سالار مغنیان. شهادتی بر سوسنها. مزمور آساف ای شبان اسرائیل بشنو! ای که یوسف را مثل گله رعایت می‌کنی! ای که برکروبیین جلوس نموده‌ای، تجلی فرما! | ۱ |
2 Before Ephraim and Benjamin and Manasseh, stir up Thy might, and come to save us.
| به حضور افرایم و بنیامین و منسی، توانایی خود رابرانگیز و برای نجات ما بیا! | ۲ |
3 O God, restore us; and cause Thy face to shine, and we shall be saved.
| ای خدا ما را باز آورو روی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۳ |
4 O LORD God of hosts, how long wilt Thou be angry against the prayer of Thy people?
| ای یهوه، خدای صبایوت، تا به کی به دعای قوم خویش غضبناک خواهی بود، | ۴ |
5 Thou hast fed them with the bread of tears, and given them tears to drink in large measure.
| نان ماتم رابدیشان می‌خورانی و اشکهای بی‌اندازه بدیشان می‌نوشانی؟ | ۵ |
6 Thou makest us a strife unto our neighbours; and our enemies mock as they please.
| ما را محل منازعه همسایگان ماساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزامی نمایند. | ۶ |
7 O God of hosts, restore us; and cause Thy face to shine, and we shall be saved.
| ای خدای لشکرها ما را بازآور وروی خود را روشن کن تا نجات یابیم! | ۷ |
8 Thou didst pluck up a vine out of Egypt; Thou didst drive out the nations, and didst plant it.
| موی را ازمصر بیرون آوردی. امت‌ها را بیرون کرده، آن راغرس نمودی. | ۸ |
9 Thou didst clear a place before it, and it took deep root, and filled the land.
| پیش روی آن را وسعت دادی. پس ریشه خود را نیکو زده، زمین را پر ساخت. | ۹ |
10 The mountains were covered with the shadow of it, and the mighty cedars with the boughs thereof.
| کوهها به سایه‌اش پوشانیده شد و سروهای آزاد خدا به شاخه هایش. | ۱۰ |
11 She sent out her branches unto the sea, and her shoots unto the River.
| شاخه های خود را تابه دریا پهن کرد و فرعهای خویش را تا به نهر. | ۱۱ |
12 Why hast Thou broken down her fences, so that all they that pass by the way do pluck her?
| پس چرا دیوارهایش را شکسته‌ای که هر راهگذری آن را می‌چیند؟ | ۱۲ |
13 The boar out of the wood doth ravage it, that which moveth in the field feedeth on it.
| گرازهای جنگل آن را ویران می‌کنند و وحوش صحرا آن رامی چرند. | ۱۳ |
14 O God of hosts, return, we beseech Thee; look from heaven, and behold, and be mindful of this vine,
| ای خدای لشکرها رجوع کرده، از آسمان نظر کن و ببین و از این مو تفقد نما | ۱۴ |
15 And of the stock which Thy right hand hath planted, and the branch that Thou madest strong for Thyself.
| و از این نهالی که دست راست تو غرس کرده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته‌ای! | ۱۵ |
16 It is burned with fire, it is cut down; they perish at the rebuke of Thy countenance.
| مثل هیزم در آتش سوخته شده و از عتاب روی تو تباه گردیده‌اند! | ۱۶ |
17 Let Thy hand be upon the man of Thy right hand, upon the son of man whom Thou madest strong for Thyself.
| دست تو بر مرد دست راست توباشد و بر پسر آدم که او را برای خویشتن قوی ساخته‌ای. | ۱۷ |
18 So shall we not turn back from Thee; quicken Thou us, and we will call upon Thy name.
| و ما از تو رو نخواهیم تافت. ما راحیات بده تا نام تو را بخوانیم. | ۱۸ |
19 O LORD God of hosts, restore us; cause Thy face to shine, and we shall be saved.
| ای یهوه، خدای لشکرها ما را بازآور و روی خود را روشن ساز تانجات یابیم. | ۱۹ |
