Psalms 74

1 Maschil of Asaph. Why, O God, hast Thou cast us off for ever? Why doth Thine anger smoke against the flock of Thy pasture?

Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

2 Remember Thy congregation, which Thou hast gotten of old, which Thou hast redeemed to be the tribe of Thine inheritance; and mount Zion, wherein Thou hast dwelt.

Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

3 Lift up Thy steps because of the perpetual ruins, even all the evil that the enemy hath done in the sanctuary.

Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

4 Thine adversaries have roared in the midst of Thy meeting-place; they have set up their own signs for signs.

Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

5 It seemed as when men wield upwards axes in a thicket of trees.

Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

6 And now all the carved work thereof together they strike down with hatchet and hammers.

At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

7 They have set Thy sanctuary on fire; they have profaned the dwelling-place of Thy name even to the ground.

Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

8 They said in their heart: 'Let us make havoc of them altogether'; they have burned up all the meeting-places of God in the land.

Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

9 We see not our signs; there is no more any prophet; neither is there among us any that knoweth how long.

Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

10 How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme Thy name for ever?

Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

11 Why withdrawest Thou Thy hand, even Thy right hand? Draw it out of Thy bosom and consume them.

Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin (sila)

12 Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

13 Thou didst break the sea in pieces by Thy strength; Thou didst shatter the heads of the sea-monsters in the waters.

Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

14 Thou didst crush the heads of leviathan, Thou gavest him to be food to the folk inhabiting the wilderness.

Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

15 Thou didst cleave fountain and brook; Thou driedst up ever-flowing rivers.

Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

16 Thine is the day, Thine also the night; Thou hast established luminary and sun.

Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

17 Thou hast set all the borders of the earth; Thou hast made summer and winter.

Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

18 Remember this, how the enemy hath reproached the LORD, and how a base people have blasphemed Thy name.

Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

19 O deliver not the soul of Thy turtle-dove unto the wild beast; forget not the life of Thy poor for ever.

Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

20 Look upon the covenant; for the dark places of the land are full of the habitations of violence.

Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

21 O let not the oppressed turn back in confusion; let the poor and needy praise Thy name.

Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

22 Arise, O God, plead Thine own cause; remember Thy reproach all the day at the hand of the base man.

Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

23 Forget not the voice of Thine adversaries, the tumult of those that rise up against Thee which ascendeth continually.

Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.