Psalms 66

1 For the Leader. A Song, a Psalm. Shout unto God, all the earth;

۱ برای سالار مغنیان. سرود و مزمور ای تمامی زمین، برای خدا بانگ شادمانی بزنید!

2 Sing praises unto the glory of His name; make His praise glorious.

۲ جلال نام او رابسرایید! و در تسبیح او جلال او را توصیف نمایید!

3 Say unto God: 'How tremendous is Thy work! Through the greatness of Thy power shall Thine enemies dwindle away before Thee.

۳ خدا را گویید: «چه مهیب است کارهای تو! از شدت قوت تو دشمنانت نزد تو تذلل خواهند کرد!

4 All the earth shall worship Thee, and shall sing praises unto Thee; they shall sing praises to Thy name.' (Selah)

۴ تمامی زمین تو را پرستش خواهند کرد و تو را خواهند سرایید و به نام توترنم خواهند نمود.» سلاه.

5 Come, and see the works of God; He is terrible in His doing toward the children of men.

۵ بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید. او درکارهای خود به بنی آدم مهیب است.

6 He turned the sea into dry land; they went through the river on foot; there let us rejoice in Him!

۶ دریا را به خشکی مبدل ساخت و مردم از نهر با پا عبورکردند. در آنجا بدو شادی نمودیم.

7 Who ruleth by His might for ever; His eyes keep watch upon the nations; let not the rebellious exalt themselves. (Selah)

۷ در توانایی خود تا به ابد سلطنت می‌کند و چشمانش مراقب امت‌ها است. فتنه انگیزان خویشتن را برنیفرازند، سلاه.

8 Bless our God, ye peoples, and make the voice of His praise to be heard;

۸ ‌ای قوم‌ها، خدای ما را متبارک خوانید وآواز تسبیح او را بشنوانید.

9 Who hath set our soul in life, and suffered not our foot to be moved,

۹ که جانهای ما را درحیات قرار می‌دهد و نمی گذارد که پایهای مالغزش خورد.

10 For Thou, O God, hast tried us; Thou hast refined us, as silver is refined.

۱۰ زیرا‌ای خدا تو ما را امتحان کرده‌ای و ما را غال گذاشته‌ای چنانکه نقره راغال می‌گذارند.

11 Thou didst bring us into the hold; Thou didst lay constraint upon our loins.

۱۱ ما را به دام درآوردی و باری گران بر پشتهای ما نهادی.

12 Thou hast caused men to ride over our heads; we went through fire and through water; but Thou didst bring us out unto abundance.

۱۲ مردمان را بر سرما سوار گردانیدی و به آتش و آب در‌آمدیم. پس ما را به‌جای خرم بیرون آوردی.

13 I will come into Thy house with burnt-offerings, I will perform unto Thee my vows,

۱۳ قربانی های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

14 Which my lips have uttered, and my mouth hath spoken, when I was in distress.

۱۴ که لبهای خود را بر آنها گشودم و در زمان تنگی خودآنها را به زبان خود آوردم.

15 I will offer unto Thee burnt-offerings of fatlings, with the sweet smoke of rams; I will offer bullocks with goats. (Selah)

۱۵ قربانی های سوختنی پرواری را نزد تو خواهم گذرانید. گوساله‌ها و بزها را با بخور قوچها ذبح خواهم کرد، سلاه.

16 Come, and hearken, all ye that fear God, and I will declare what He hath done for my soul.

۱۶ ‌ای همه خداترسان بیایید و بشنوید تا ازآنچه او برای جان من کرده است خبر دهم.

17 I cried unto Him with my mouth, and He was extolled with my tongue.

۱۷ به دهانم نزد او آواز خود را بلند کردم و تسبیح بلند بر زبان من بود.

18 If I had regarded iniquity in my heart, the Lord would not hear;

۱۸ اگر بدی را در دل خودمنظور می‌داشتم، خداوند مرا نمی شنید.

19 But verily God hath heard; He hath attended to the voice of my prayer.

۱۹ لیکن خدا مرا شنیده است و به آواز دعای من توجه فرموده.

20 Blessed be God, who hath not turned away my prayer, nor His mercy from me.

۲۰ متبارک باد خدا که دعای مرا ازخود، و رحمت خویش را از من برنگردانیده است.