Psalms 38

1 A Psalm of David, to make memorial. O LORD, rebuke me not in Thine anger; neither chasten me in Thy wrath.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For Thine arrows are gone deep into me, and Thy hand is come down upon me.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 There is no soundness in my flesh because of Thine indignation; neither is there any health in my bones because of my sin.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For mine iniquities are gone over my head; as a heavy burden they are too heavy for me.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 My wounds are noisome, they fester, because of my foolishness.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 I am bent and bowed down greatly; I go mourning all the day.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For my loins are filled with burning; and there is no soundness in my flesh.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 I am benumbed and sore crushed; I groan by reason of the moaning of my heart.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Lord, all my desire is before Thee; and my sighing is not hid from Thee.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 My heart fluttereth, my strength faileth me; as for the light of mine eyes, it also is gone from me.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 My friends and my companions stand aloof from my plague; and my kinsmen stand afar off.

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 They also that seek after my life lay snares for me; and they that seek my hurt speak crafty devices, and utter deceits all the day.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 But I am as a deaf man, I hear not; and I am as a dumb man that openeth not his mouth.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 Yea, I am become as a man that heareth not, and in whose mouth are no arguments.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 For in Thee, O LORD, do I hope; Thou wilt answer, O Lord my God.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 For I said: 'Lest they rejoice over me; when my foot slippeth, they magnify themselves against me.'

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 For I am ready to halt, and my pain is continually before me.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 For I do declare mine iniquity; I am full of care because of my sin.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 But mine enemies are strong in health; and they that hate me wrongfully are multiplied.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 They also that repay evil for good are adversaries unto me, because I follow the thing that is good.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Forsake me not, O LORD; O my God, be not far from me.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Make haste to help me, O LORD, my salvation.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!