< Psalms 34 >

1 A Psalm of David; when he changed his demeanour before Abimelech, who drove him away, and he departed. I will bless the LORD at all times; His praise shall continually be in my mouth.
مزمور داوود، زمانی که نزد اَبیمِلِک خود را به دیوانگی زد، و او داوود را از آنجا بیرون راند. خداوند را در هر زمان ستایش خواهم کرد؛ شکر و سپاس از او پیوسته بر زبانم جاری خواهد بود.
2 My soul shall glory in the LORD; the humble shall hear thereof, and be glad.
جان من به خداوند افتخار می‌کند؛ فروتنان و بینوایان این را خواهند شنید و خوشحال خواهند شد.
3 O magnify the LORD with me, and let us exalt His name together.
بیایید با من عظمت خداوند را اعلام کنید؛ بیایید با هم نام او را ستایش کنیم!
4 I sought the LORD, and He answered me, and delivered me from all my fears.
خداوند را به کمک طلبیدم و او مرا اجابت فرمود و مرا از همهٔ ترسهایم رها ساخت.
5 They looked unto Him, and were radiant; and their faces shall never be abashed.
کسانی که به سوی او نظر می‌کنند از شادی می‌درخشند؛ آنها هرگز سرافکنده نخواهند شد.
6 This poor man cried, and the LORD heard, and saved him out of all his troubles.
این حقیر فریاد برآورد و خداوند صدای او را شنید و او را از همهٔ مشکلاتش رهانید.
7 The angel of the LORD encampeth round about them that fear Him, and delivereth them.
فرشتهٔ خداوند دور آنانی که از خداوند می‌ترسند و او را گرامی می‌دارند حلقه می‌زند و ایشان را از خطر می‌رهاند.
8 O consider and see that the LORD is good; happy is the man that taketh refuge in Him.
بچشید و ببینید که خداوند نیکوست! خوشا به حال کسانی که به او پناه می‌برند!
9 O fear the LORD, ye His holy ones; for there is no want to them that fear Him.
ای همهٔ عزیزان خداوند، او را گرامی بدارید؛ زیرا کسانی که ترس و احترام او را در دل دارند هرگز محتاج و درمانده نخواهند شد.
10 The young lions do lack, and suffer hunger; but they that seek the LORD want not any good thing.
شیرها نیز گرسنگی می‌کشند، اما طالبان خداوند از هیچ نعمتی بی‌بهره نیستند.
11 Come, ye children, hearken unto me; I will teach you the fear of the LORD.
ای فرزندان، بیایید تا به شما درس خداترسی یاد بدهم. به من گوش کنید!
12 Who is the man that desireth life, and loveth days, that he may see good therein?
کیست که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد؟
13 Keep thy tongue from evil, and thy lips from speaking guile.
پس، زبانت را از بدی و دروغ حفظ کن.
14 Depart from evil, and do good; seek peace, and pursue it.
آری، از بدی دوری کن و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود ساز.
15 The eyes of the LORD are toward the righteous, and His ears are open unto their cry.
چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به فریاد کمک ایشان.
16 The face of the LORD is against them that do evil, to cut off the remembrance of them from the earth.
اما روی خداوند بر ضد بدکاران است و سرانجام، اثر آنها را از روی زمین محو خواهد ساخت.
17 They cried, and the LORD heard, and delivered them out of all their troubles.
نیکان فریاد برآوردند و خداوند صدای ایشان را شنید و آنها را از تمام سختیهایشان رهانید.
18 The LORD is nigh unto them that are of a broken heart, and saveth such as are of a contrite spirit.
خداوند نزدیک دلشکستگان است؛ او آنانی را که امید خود را از دست داده‌اند، نجات می‌بخشد.
19 Many are the ills of the righteous, but the LORD delivereth him out of them all.
مشکلات شخص عادل زیاد است، اما خداوند او را از همهٔ مشکلاتش می‌رهاند.
20 He keepeth all his bones; not one of them is broken.
خداوند تمام استخوانهای او را حفظ می‌کند و نمی‌گذارد حتی یکی از آنها شکسته شود.
21 Evil shall kill the wicked; and they that hate the righteous shall be held guilty.
شرارت آدم شرور او را خواهد کشت؛ و دشمنان شخص عادل مجازات خواهند شد.
22 The LORD redeemeth the soul of His servants; and none of them that take refuge in Him shall be desolate.
خداوند جان خدمتگزاران خود را نجات می‌دهد؛ کسانی که به او پناه می‌برند، محکوم و مجازات نخواهند شد.

< Psalms 34 >