Psalms 22
1 For the Leader; upon Aijeleth ha-Shahar. A Psalm of David. My God, my God, why hast Thou forsaken me, and art far from my help at the words of my cry?
Guð minn, Guð minn, hví hefur þú yfirgefið mig? Hví ert þú þögull og hjálpar ekki þegar ég hrópa til þín í neyð minni?
2 O my God, I call by day, but Thou answerest not; and at night, and there is no surcease for me.
Daga og nætur græt ég og ákalla þig, en fæ ekkert svar!
3 Yet Thou art holy, O Thou that art enthroned upon the praises of Israel.
– En samt ert þú hinn heilagi og lofsöngvar Ísraels óma umhverfis hásæti þitt.
4 In Thee did our fathers trust; they trusted, and Thou didst deliver them.
Feðurnir treystu þér og þú frelsaðir þá.
5 Unto Thee they cried, and escaped; in Thee did they trust, and were not ashamed.
Þú heyrðir er þeir hrópuðu til þín, brást við og bjargaðir þeim. Vonir þeirra brugðust ekki þegar þeir leituðu til þín.
6 But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
En ég er maðkur en ekki maður! Hræddur og fyrirlitinn af minni eigin þjóð – já öllum mönnum.
7 All they that see me laugh me to scorn; they shoot out the lip, they shake the head:
Þeir sem sjá mig hrista höfuðið og senda mér tóninn.
8 'Let him commit himself unto the LORD! let Him rescue him; let Him deliver him, seeing He delighteth in him.'
„Er þetta sá sem treysti Drottni fyrir málum sínum?“segja þeir og hlæja. „Sá sem taldi sig öruggan um velþóknun Guðs? Því trúum við ekki fyrr en við sjáum Drottin hjálpa honum.“
9 For Thou art He that took me out of the womb; Thou madest me trust when I was upon my mother's breasts.
Drottinn, oft hefur þú hjálpað mér. Móðir mín fæddi mig heilbrigðan í heiminn og þar varst þú til staðar og gættir mín, eins og öll mín bernskuár.
10 Upon Thee I have been cast from my birth; Thou art my God from my mother's womb.
Frá fæðingu hef ég átt allt undir þér. Þú varst minn Guð allt frá fyrstu stundu.
11 Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.
Yfirgef mig ekki nú, nei ekki núna á neyðarstundu þegar enginn getur hjálpað nema þú!
12 Many bulls have encompassed me; strong bulls of Bashan have beset me round.
Ég er umkringdur illmennum. Þeir líkjast sterkum basan – uxum.
13 They open wide their mouth against me, as a ravening and a roaring lion.
Þeir æða að mér með opinn skoltinn, eins og öskrandi ljón sem ræðst á bráðina.
14 I am poured out like water, and all my bones are out of joint; my heart is become like wax; it is melted in mine inmost parts.
Þrek mitt fjaraði út, rann út í sandinn og bein mín gliðnuðu sundur. Hjartað er bráðnað í brjósti mér
15 My strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my throat; and Thou layest me in the dust of death.
og tungan þurr eins og brenndur leir. Þú lætur mig horfast í augu við dauðann.
16 For dogs have encompassed me; a company of evil-doers have inclosed me; like a lion, they are at my hands and my feet.
Hópur illvirkja hefur umkringt mig. Eins og hundar slá þeir hring um mig. Hendur mínar og fætur hafa þeir gegnumstungið.
17 I may count all my bones; they look and gloat over me.
Ég get talið öll mín bein. Þeir stara á mig og senda mér háðsglósur.
18 They part my garments among them, and for my vesture do they cast lots.
Þeir skipta á milli sín klæðum mínum og varpa hlutkesti um kyrtil minn.
19 But Thou, O LORD, be not far off; O Thou my strength, hasten to help me.
Ó, Drottinn, vertu ekki fjarri! Drottinn, styrkur minn, skunda mér til hjálpar!
20 Deliver my soul from the sword; mine only one from the power of the dog.
Bjargaðu mér frá dauða, frá því að falla fyrir hendi kúgarans.
21 Save me from the lion's mouth; yea, from the horns of the wild-oxen do Thou answer me.
Frelsaðu mig úr gini þessara varga, undan hornum uxanna!
22 I will declare Thy name unto my brethren; in the midst of the congregation will I praise Thee.
Ég vil lofa þig meðal bræðra minna, standa upp í söfnuðinum og vitna um þín undursamlegu verk.
23 'Ye that fear the LORD, praise Him; all ye the seed of Jacob, glorify Him; and stand in awe of Him, all ye the seed of Israel.
Ég segi: „Lofið Drottin, allir þið sem óttist hann, hver og einn ykkar heiðri hann og tigni. Allur Ísrael lofsyngi honum,
24 For He hath not despised nor abhorred the lowliness of the poor; neither hath He hid His face from him; but when he cried unto Him, He heard.'
því að hann hefur ekki fyrirlitið ákall mitt um hjálp, ekki snúið við mér baki í eymd minni. Hann heyrði hróp mitt og kom!“
25 From Thee cometh my praise in the great congregation; I will pay my vows before them that fear Him.
Ég vil rísa á fætur og vegsama þig fyrir augum þjóðar minnar. Heit mín vil ég efna í áheyrn allra þeirra sem elska þig og heiðra.
26 Let the humble eat and be satisfied; let them praise the LORD that seek after Him; may your heart be quickened for ever!
Fátæklingurinn mun eta sig saddan og allir þeir sem leita Drottins munu finna hann og vegsama nafn hans. Hjörtu þeirra munu fagna að eilífu.
27 All the ends of the earth shall remember and turn unto the LORD; and all the kindreds of the nations shall worship before Thee.
Öll jörðin mun sjá það og snúa sér til Drottins, og fólk af öllum þjóðum mun vegsama hann.
28 For the kingdom is the LORD'S; and He is the ruler over the nations.
Því að Drottinn er konungur yfir öllum þjóðum.
29 All the fat ones of the earth shall eat and worship; all they that go down to the dust shall kneel before Him, even he that cannot keep his soul alive.
Jafnt háir sem lágir, allir dauðlegir menn, lúti honum og lofi hann.
30 A seed shall serve him; it shall be told of the Lord unto the next generation.
Og börnin okkar, – einnig þau munu þjóna honum því þau hafa heyrt vitnisburð okkar um hann.
31 They shall come and shall declare His righteousness unto a people that shall be born, that He hath done it.
Ófæddar kynslóðir munu heyra um máttarverk hans okkar á meðal.
