Psalms 2
1 Why are the nations in an uproar? And why do the peoples mutter in vain?
Waarom razen de volken, Bluffen de naties,
2 The kings of the earth stand up, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against His anointed:
Komen de koningen der aarde bijeen, Spannen de vorsten samen tegen Jahweh en zijn Gezalfde:
3 'Let us break their bands asunder, and cast away their cords from us.'
"Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!"
4 He that sitteth in heaven laugheth, the Lord hath them in derision.
Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;
5 Then will He speak unto them in His wrath, and affright them in His sore displeasure:
Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:
6 'Truly it is I that have established My king upon Zion, My holy mountain.'
"Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!"
7 I will tell of the decree: the LORD said unto me: 'Thou art My son, this day have I begotten thee.
Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.
8 Ask of Me, and I will give the nations for thine inheritance, and the ends of the earth for thy possession.
Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;
9 Thou shalt break them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces like a potter's vessel.'
Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.
10 Now therefore, O ye kings, be wise; be admonished, ye judges of the earth.
Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!
11 Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.
Dient Jahweh in vreze; Beeft, en kust Hem de voeten!
12 Do homage in purity, lest He be angry, and ye perish in the way, when suddenly His wrath is kindled. Happy are all they that take refuge in Him.
Anders ontsteekt Hij in toorn, en loopt gij uw verderf tegemoet, Want licht kan zijn gramschap ontvlammen. Gelukkig, wie tot Hem zijn toevlucht neemt!
