Psalms 144

1 A Psalm of David. Blessed be the LORD my Rock, who traineth my hands for war, and my fingers for battle;

مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد.

2 My lovingkindness, and my fortress, my high tower, and my deliverer; my shield, and He in whom I take refuge; who subdueth my people under me.

او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد.

3 LORD, what is man, that Thou takest knowledge of him? or the son of man, that Thou makest account of him?

ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟

4 Man is like unto a breath; his days are as a shadow that passeth away.

عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد.

5 O LORD, bow Thy heavens, and come down; touch the mountains, that they may smoke.

ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

6 Cast forth lightning, and scatter them; send out Thine arrows, and discomfit them.

رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور!

7 Stretch forth Thy hands from on high; rescue me, and deliver me out of many waters, out of the hand of strangers;

دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده.

8 Whose mouth speaketh falsehood, and their right hand is a right hand of lying.

دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند.

9 O God, I will sing a new song unto Thee, upon a psaltery of ten strings will I sing praises unto Thee;

ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم!

10 Who givest salvation unto kings, who rescuest David Thy servant from the hurtful sword.

تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی!

11 Rescue me, and deliver me out of the hand of strangers, whose mouth speaketh falsehood, and their right hand is a right hand of lying.

مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!

12 We whose sons are as plants grown up in their youth; whose daughters are as corner-pillars carved after the fashion of a palace;

باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند!

13 Whose garners are full, affording all manner of store; whose sheep increase by thousands and ten thousands in our fields;

باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند!

14 Whose oxen are well laden; with no breach, and no going forth, and no outcry in our broad places;

باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد!

15 Happy is the people that is in such a case. Yea, happy is the people whose God is the LORD.

خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است!