Psalms 137

1 By the rivers of Babylon, there we sat down, yea, we wept, when we remembered Zion.

Babil ırmakları kıyısında oturup Siyon'u andıkça ağladık;

2 Upon the willows in the midst thereof we hanged up our harps.

Çevredeki kavaklara Lirlerimizi astık.

3 For there they that led us captive asked of us words of song, and our tormentors asked of us mirth: 'Sing us one of the songs of Zion.'

Çünkü orada bizi tutsak edenler bizden ezgiler, Bize zulmedenler bizden şenlik istiyor, “Siyon ezgilerinden birini okuyun bize!” diyorlardı.

4 How shall we sing the LORD'S song in a foreign land?

Nasıl okuyabiliriz RAB'bin ezgisini El toprağında?

5 If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget her cunning.

Ey Yeruşalim, seni unutursam, Sağ elim kurusun.

6 Let my tongue cleave to the roof of my mouth, if I remember thee not; if I set not Jerusalem above my chiefest joy.

Seni anmaz, Yeruşalim'i en büyük sevincimden üstün tutmazsam, Dilim damağıma yapışsın!

7 Remember, O LORD, against the children of Edom the day of Jerusalem; who said: 'Rase it, rase it, even to the foundation thereof.'

Yeruşalim'in düştüğü gün, “Yıkın onu, yıkın temellerine kadar!” Diyen Edomlular'ın tavrını anımsa, ya RAB.

8 O daughter of Babylon, that art to be destroyed; happy shall he be, that repayeth thee as thou hast served us.

Ey sen, yıkılası Babil kızı, Bize yaptıklarını Sana ödetecek olana ne mutlu!

9 Happy shall he be, that taketh and dasheth thy little ones against the rock.

Ne mutlu senin yavrularını tutup Kayalarda parçalayacak insana!