Psalms 109
1 For the Leader. A Psalm of David. O God of my praise, keep not silence;
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! |
2 For the mouth of the wicked and the mouth of deceit have they opened against me; they have spoken unto me with a lying tongue.
| بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. |
3 They compassed me about also with words of hatred, and fought against me without a cause.
| با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. |
4 In return for my love they are my adversaries; but I am all prayer.
| من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. |
5 And they have laid upon me evil for good, and hatred for my love:
| به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. |
6 'Set Thou a wicked man over him; and let an adversary stand at his right hand.
| ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. |
7 When he is judged, let him go forth condemned; and let his prayer be turned into sin.
| بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. |
8 Let his days be few; let another take his charge.
| عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. |
9 Let his children be fatherless, and his wife a widow.
| فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. |
10 Let his children be vagabonds, and beg; and let them seek their bread out of their desolate places.
| فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. |
11 Let the creditor distrain all that he hath; and let strangers make spoil of his labour.
| طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. |
12 Let there be none to extend kindness unto him; neither let there be any to be gracious unto his fatherless children.
| کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. |
13 Let his posterity be cut off; in the generation following let their name be blotted out.
| نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. |
14 Let the iniquity of his fathers be brought to remembrance unto the LORD; and let not the sin of his mother be blotted out.
| خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. |
15 Let them be before the LORD continually, that He may cut off the memory of them from the earth.
| گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. |
16 Because that he remembered not to do kindness, but persecuted the poor and needy man, and the broken in heart he was ready to slay.
| این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. |
17 Yea, he loved cursing, and it came unto him; and he delighted not in blessing, and it is far from him.
| دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. |
18 He clothed himself also with cursing as with his raiment, and it is come into his inward parts like water, and like oil into his bones.
| تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. |
19 Let it be unto him as the garment which he putteth on, and for the girdle wherewith he is girded continually.'
20 This would mine adversaries effect from the LORD, and they that speak evil against my soul.
| ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. |
21 But Thou, O GOD the Lord, deal with me for Thy name's sake; because Thy mercy is good, deliver Thou me.
| اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، |
22 For I am poor and needy, and my heart is wounded within me.
| زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ |
23 I am gone like the shadow when it lengtheneth; I am shaken off as the locust.
| همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. |
24 My knees totter through fasting; and my flesh is lean, and hath no fatness.
| از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. |
25 I am become also a taunt unto them; when they see me, they shake their head.
| نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. |
26 Help me, O LORD my God; O save me according to Thy mercy;
| ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، |
27 That they may know that this is Thy hand; that Thou, LORD, hast done it.
| تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. |
28 Let them curse, but bless Thou; when they arise, they shall be put to shame, but Thy servant shall rejoice.
| آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. |
29 Mine adversaries shall be clothed with confusion, and shall put on their own shame as a robe.
| دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. |
30 I will give great thanks unto the LORD with my mouth; yea, I will praise Him among the multitude;
| خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، |
31 Because He standeth at the right hand of the needy, to save him from them that judge his soul.
| زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. |
