Psalms 109
1 For the Leader. A Psalm of David. O God of my praise, keep not silence;
Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!
2 For the mouth of the wicked and the mouth of deceit have they opened against me; they have spoken unto me with a lying tongue.
Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;
3 They compassed me about also with words of hatred, and fought against me without a cause.
Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;
4 In return for my love they are my adversaries; but I am all prayer.
Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;
5 And they have laid upon me evil for good, and hatred for my love:
Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.
6 'Set Thou a wicked man over him; and let an adversary stand at his right hand.
Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;
7 When he is judged, let him go forth condemned; and let his prayer be turned into sin.
Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.
8 Let his days be few; let another take his charge.
Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.
9 Let his children be fatherless, and his wife a widow.
Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;
10 Let his children be vagabonds, and beg; and let them seek their bread out of their desolate places.
Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.
11 Let the creditor distrain all that he hath; and let strangers make spoil of his labour.
De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.
12 Let there be none to extend kindness unto him; neither let there be any to be gracious unto his fatherless children.
Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;
13 Let his posterity be cut off; in the generation following let their name be blotted out.
Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.
14 Let the iniquity of his fathers be brought to remembrance unto the LORD; and let not the sin of his mother be blotted out.
Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;
15 Let them be before the LORD continually, that He may cut off the memory of them from the earth.
Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.
16 Because that he remembered not to do kindness, but persecuted the poor and needy man, and the broken in heart he was ready to slay.
Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.
17 Yea, he loved cursing, and it came unto him; and he delighted not in blessing, and it is far from him.
Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!
18 He clothed himself also with cursing as with his raiment, and it is come into his inward parts like water, and like oil into his bones.
De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;
19 Let it be unto him as the garment which he putteth on, and for the girdle wherewith he is girded continually.'
Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.
20 This would mine adversaries effect from the LORD, and they that speak evil against my soul.
Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!
21 But Thou, O GOD the Lord, deal with me for Thy name's sake; because Thy mercy is good, deliver Thou me.
Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!
22 For I am poor and needy, and my heart is wounded within me.
Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;
23 I am gone like the shadow when it lengtheneth; I am shaken off as the locust.
Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;
24 My knees totter through fasting; and my flesh is lean, and hath no fatness.
Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.
25 I am become also a taunt unto them; when they see me, they shake their head.
Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.
26 Help me, O LORD my God; O save me according to Thy mercy;
Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;
27 That they may know that this is Thy hand; that Thou, LORD, hast done it.
Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!
28 Let them curse, but bless Thou; when they arise, they shall be put to shame, but Thy servant shall rejoice.
Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;
29 Mine adversaries shall be clothed with confusion, and shall put on their own shame as a robe.
Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!
30 I will give great thanks unto the LORD with my mouth; yea, I will praise Him among the multitude;
Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;
31 Because He standeth at the right hand of the needy, to save him from them that judge his soul.
Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!
