Psalms 107
1 BOOK V 'O give thanks unto the LORD, for He is good, for His mercy endureth for ever.'
Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!
2 So let the redeemed of the LORD say, whom He hath redeemed from the hand of the adversary;
Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —
3 And gathered them out of the lands, from the east and from the west, from the north and from the sea.
Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!
4 They wandered in the wilderness in a desert way; they found no city of habitation.
Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.
6 Then they cried unto the LORD in their trouble, and He delivered them out of their distresses.
Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
7 And He led them by a straight way, that they might go to a city of habitation.
Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.
8 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
9 For He hath satisfied the longing soul, and the hungry soul He hath filled with good.
Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.
10 Such as sat in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron —
Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,
11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the Most High.
(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)
12 Therefore He humbled their heart with travail, they stumbled, and there was none to help —
— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.
13 They cried unto the LORD in their trouble, and He saved them out of their distresses.
Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.
14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and broke their bands in sunder.
Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.
15 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
16 For He hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.
Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.
17 Crazed because of the way of their transgression, and afflicted because of their iniquities —
Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;
18 Their soul abhorred all manner of food, and they drew near unto the gates of death —
Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.
19 They cried unto the LORD in their trouble, and He saved them out of their distresses;
Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
20 He sent His word, and healed them, and delivered them from their graves.
У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.
21 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
22 And let them offer the sacrifices of thanksgiving, and declare His works with singing.
Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!
23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters —
Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,
24 These saw the works of the LORD, and His wonders in the deep;
Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.
25 For He commanded, and raised the stormy wind, which lifted up the waves thereof;
Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;
26 They mounted up to the heaven, they went down to the deeps; their soul melted away because of trouble;
Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.
27 They reeled to and fro, and staggered like a drunken man, and all their wisdom was swallowed up —
Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;
28 They cried unto the LORD in their trouble, and He brought them out of their distresses.
Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.
29 He made the storm a calm, so that the waves thereof were still.
У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.
30 Then were they glad because they were quiet, and He led them unto their desired haven.
Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.
31 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!
Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!
32 Let them exalt Him also in the assembly of the people, and praise Him in the seat of the elders.
Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.
33 He turneth rivers into a wilderness, and watersprings into a thirsty ground;
У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.
34 A fruitful land into a salt waste, for the wickedness of them that dwell therein.
Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.
35 He turneth a wilderness into a pool of water, and a dry land into watersprings.
У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;
36 And there He maketh the hungry to dwell, and they establish a city of habitation;
Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;
37 And sow fields, and plant vineyards, which yield fruits of increase.
Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.
38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly, and suffereth not their cattle to decrease.
У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.
39 Again, they are minished and dwindle away through oppression of evil and sorrow.
Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.
40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the waste, where there is no way.
У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;
41 Yet setteth He the needy on high from affliction, and maketh his families like a flock.
Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.
42 The upright see it, and are glad; and all iniquity stoppeth her mouth.
Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.
43 Whoso is wise, let him observe these things, and let them consider the mercies of the LORD.
Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!
