Psalms 107

1 BOOK V 'O give thanks unto the LORD, for He is good, for His mercy endureth for ever.'

خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.

2 So let the redeemed of the LORD say, whom He hath redeemed from the hand of the adversary;

کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است

3 And gathered them out of the lands, from the east and from the west, from the north and from the sea.

و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.

4 They wandered in the wilderness in a desert way; they found no city of habitation.

برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،

5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.

گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.

6 Then they cried unto the LORD in their trouble, and He delivered them out of their distresses.

آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.

7 And He led them by a straight way, that they might go to a city of habitation.

8 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!

پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.

9 For He hath satisfied the longing soul, and the hungry soul He hath filled with good.

او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.

10 Such as sat in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron —

آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.

11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the Most High.

12 Therefore He humbled their heart with travail, they stumbled, and there was none to help —

پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.

13 They cried unto the LORD in their trouble, and He saved them out of their distresses.

آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.

14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and broke their bands in sunder.

آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.

15 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!

پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.

16 For He hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.

او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.

17 Crazed because of the way of their transgression, and afflicted because of their iniquities —

افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،

18 Their soul abhorred all manner of food, and they drew near unto the gates of death —

اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.

19 They cried unto the LORD in their trouble, and He saved them out of their distresses;

آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.

20 He sent His word, and healed them, and delivered them from their graves.

او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.

21 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!

پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

22 And let them offer the sacrifices of thanksgiving, and declare His works with singing.

باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.

23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters —

برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.

24 These saw the works of the LORD, and His wonders in the deep;

آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.

25 For He commanded, and raised the stormy wind, which lifted up the waves thereof;

به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،

26 They mounted up to the heaven, they went down to the deeps; their soul melted away because of trouble;

چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند

27 They reeled to and fro, and staggered like a drunken man, and all their wisdom was swallowed up —

و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.

28 They cried unto the LORD in their trouble, and He brought them out of their distresses.

آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.

29 He made the storm a calm, so that the waves thereof were still.

خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.

30 Then were they glad because they were quiet, and He led them unto their desired haven.

آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.

31 Let them give thanks unto the LORD for His mercy, and for His wonderful works to the children of men!

پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.

32 Let them exalt Him also in the assembly of the people, and praise Him in the seat of the elders.

باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.

33 He turneth rivers into a wilderness, and watersprings into a thirsty ground;

خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.

34 A fruitful land into a salt waste, for the wickedness of them that dwell therein.

زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.

35 He turneth a wilderness into a pool of water, and a dry land into watersprings.

اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.

36 And there He maketh the hungry to dwell, and they establish a city of habitation;

گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.

37 And sow fields, and plant vineyards, which yield fruits of increase.

آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.

38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly, and suffereth not their cattle to decrease.

خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.

39 Again, they are minished and dwindle away through oppression of evil and sorrow.

هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،

40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the waste, where there is no way.

خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.

41 Yet setteth He the needy on high from affliction, and maketh his families like a flock.

او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.

42 The upright see it, and are glad; and all iniquity stoppeth her mouth.

نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.

43 Whoso is wise, let him observe these things, and let them consider the mercies of the LORD.

خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.