Psalms 104
1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, Thou art very great; Thou art clothed with glory and majesty.
RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! Ya RAB Tanrım, ne ulusun! Görkem ve yücelik kuşanmışsın,
2 Who coverest Thyself with light as with a garment, who stretchest out the heavens like a curtain;
Bir kaftana bürünür gibi ışığa bürünmüşsün. Gökleri bir çadır gibi geren,
3 Who layest the beams of Thine upper chambers in the waters, who makest the clouds Thy chariot, who walkest upon the wings of the wind;
Evini yukarıdaki sular üzerine kuran, Bulutları kendine savaş arabası yapan, Rüzgarın kanatları üzerinde gezen,
4 Who makest winds Thy messengers, the flaming fire Thy ministers.
Rüzgarları kendine haberci, Yıldırımları hizmetkâr eden sensin.
5 Who didst establish the earth upon its foundations, that it should not be moved for ever and ever;
Yeryüzünü temeller üzerine kurdun, Asla sarsılmasın diye.
6 Thou didst cover it with the deep as with a vesture; the waters stood above the mountains.
Engini ona bir giysi gibi giydirdin, Sular dağların üzerinde durdu.
7 At Thy rebuke they fled, at the voice of Thy thunder they hasted away —
Sen kükreyince sular kaçtı, Göğü gürletince hemen çekildi.
8 The mountains rose, the valleys sank down — unto the place which Thou hadst founded for them;
Dağları aşıp derelere aktı, Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9 Thou didst set a bound which they should not pass over, that they might not return to cover the earth.
Bir sınır koydun önlerine, Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10 Who sendest forth springs into the valleys; they run between the mountains;
Vadilerde fışkırttığın pınarlar, Dağların arasından akar.
11 They give drink to every beast of the field, the wild asses quench their thirst.
Bütün kır hayvanlarını suvarır, Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12 Beside them dwell the fowl of the heaven, from among the branches they sing.
Kuşlar yanlarında yuva kurar, Dalların arasında ötüşürler.
13 Who waterest the mountains from Thine upper chambers; the earth is full of the fruit of Thy works.
Gökteki evinden dağları sularsın, Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14 Who causeth the grass to spring up for the cattle, and herb for the service of man; to bring forth bread out of the earth,
Hayvanlar için ot, İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin; İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15 And wine that maketh glad the heart of man, making the face brighter than oil, and bread that stayeth man's heart.
Yüreklerini sevindiren şarabı, Yüzlerini güldüren zeytinyağını, Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16 The trees of the LORD have their fill, the cedars of Lebanon, which He hath planted;
RAB'bin ağaçları, Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.
17 Wherein the birds make their nests; as for the stork, the fir-trees are her house.
Kuşlar orada yuva yapar, Leyleğin evi ise çamlardadır.
18 The high mountains are for the wild goats; the rocks are a refuge for the conies.
Yüksek dağlar dağ keçilerinin uğrağı, Kayalar kaya tavşanlarının sığınağıdır.
19 Who appointedst the moon for seasons; the sun knoweth his going down.
Mevsimleri göstersin diye ayı, Batacağı zamanı bilen güneşi yarattın.
20 Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest do creep forth.
Karartırsın ortalığı, gece olur, Başlar kıpırdamaya orman hayvanları.
21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
Genç aslan av peşinde kükrer, Tanrı'dan yiyecek ister.
22 The sun ariseth, they slink away, and couch in their dens.
Güneş doğunca İnlerine çekilir, yatarlar.
23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
İnsan işine gider, Akşama dek çalışmak için.
24 How manifold are Thy works, O LORD! In wisdom hast Thou made them all; the earth is full of Thy creatures.
Ya RAB, ne çok eserin var! Hepsini bilgece yaptın; Yeryüzü yarattıklarınla dolu.
25 Yonder sea, great and wide, therein are creeping things innumerable, living creatures, both small and great.
İşte uçsuz bucaksız denizler, İçinde kaynaşan sayısız canlılar, Büyük küçük yaratıklar.
26 There go the ships; there is leviathan, whom Thou hast formed to sport therein.
Orada gemiler dolaşır, İçinde oynaşsın diye yarattığın Livyatan da orada.
27 All of them wait for Thee, that Thou mayest give them their food in due season.
Hepsi seni bekliyor, Yiyeceklerini zamanında veresin diye.
28 Thou givest it unto them, they gather it; Thou openest Thy hand, they are satisfied with good.
Sen verince onlar toplar, Sen elini açınca onlar iyiliğe doyar.
29 Thou hidest Thy face, they vanish; Thou withdrawest their breath, they perish, and return to their dust.
Yüzünü gizleyince dehşete kapılırlar, Soluklarını kesince ölüp toprak olurlar.
30 Thou sendest forth Thy spirit, they are created; and Thou renewest the face of the earth.
Ruhun'u gönderince var olurlar, Yeryüzüne yeni yaşam verirsin.
31 May the glory of the LORD endure for ever; let the LORD rejoice in His works!
RAB'bin görkemi sonsuza dek sürsün! Sevinsin RAB yaptıklarıyla!
32 Who looketh on the earth, and it trembleth; He toucheth the mountains, and they smoke.
O bakınca yeryüzü titrer, O dokununca dağlar tüter.
33 I will sing unto the LORD as long as I live; I will sing praise to my God while I have any being.
Ömrümce RAB'be ezgiler söyleyecek, Var oldukça Tanrım'ı ilahilerle öveceğim.
34 Let my musing be sweet unto Him; as for me, I will rejoice in the LORD.
Düşüncem O'na hoş görünsün, Sevincim RAB olsun!
35 Let sinners cease out of the earth, and let the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Hallelujah.
Tükensin dünyadaki günahlılar, Yok olsun artık kötüler! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! RAB'be övgüler sunun!
