Psalms 102

1 A Prayer of the afflicted, when he fainteth, and poureth out his complaint before the LORD. O LORD, hear my prayer, and let my cry come unto Thee.

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

2 Hide not Thy face from me in the day of my distress; incline Thine ear unto me; in the day when I call answer me speedily.

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a hearth.

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

4 My heart is smitten like grass, and withered; for I forget to eat my bread.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

5 By reason of the voice of my sighing my bones cleave to my flesh.

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

6 I am like a pelican of the wilderness; I am become as an owl of the waste places.

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

7 I watch, and am become like a sparrow that is alone upon the housetop.

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

8 Mine enemies taunt me all the day; they that are mad against me do curse by me.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

10 Because of Thine indignation and Thy wrath; for Thou hast taken me up, and cast me away.

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

11 My days are like a lengthening shadow; and I am withered like grass.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

12 But Thou, O LORD, sittest enthroned for ever; and Thy name is unto all generations.

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

13 Thou wilt arise, and have compassion upon Zion; for it is time to be gracious unto her, for the appointed time is come.

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

14 For Thy servants take pleasure in her stones, and love her dust.

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

15 So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth Thy glory;

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

16 When the LORD hath built up Zion, when He hath appeared in His glory;

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

17 When He hath regarded the prayer of the destitute, and hath not despised their prayer.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

18 This shall be written for the generation to come; and a people which shall be created shall praise the LORD.

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

19 For He hath looked down from the height of His sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

21 That men may tell of the name of the LORD in Zion, and His praise in Jerusalem;

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

22 When the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

23 He weakened my strength in the way; He shortened my days.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

24 I say: 'O my God, take me not away in the midst of my days, Thou whose years endure throughout all generations.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

25 Of old Thou didst lay the foundation of the earth; and the heavens are the work of Thy hands.

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

26 They shall perish, but Thou shalt endure; yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt Thou change them, and they shall pass away;

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

27 But Thou art the selfsame, and Thy years shall have no end.

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

28 The children of Thy servants shall dwell securely, and their seed shall be established before Thee.'

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.