Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he fainteth, and poureth out his complaint before the LORD. O LORD, hear my prayer, and let my cry come unto Thee.
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Hide not Thy face from me in the day of my distress; incline Thine ear unto me; in the day when I call answer me speedily.
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as a hearth.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 My heart is smitten like grass, and withered; for I forget to eat my bread.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 By reason of the voice of my sighing my bones cleave to my flesh.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 I am like a pelican of the wilderness; I am become as an owl of the waste places.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 I watch, and am become like a sparrow that is alone upon the housetop.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Mine enemies taunt me all the day; they that are mad against me do curse by me.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 Because of Thine indignation and Thy wrath; for Thou hast taken me up, and cast me away.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 My days are like a lengthening shadow; and I am withered like grass.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 But Thou, O LORD, sittest enthroned for ever; and Thy name is unto all generations.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Thou wilt arise, and have compassion upon Zion; for it is time to be gracious unto her, for the appointed time is come.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 For Thy servants take pleasure in her stones, and love her dust.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth Thy glory;
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 When the LORD hath built up Zion, when He hath appeared in His glory;
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 When He hath regarded the prayer of the destitute, and hath not despised their prayer.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 This shall be written for the generation to come; and a people which shall be created shall praise the LORD.
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 For He hath looked down from the height of His sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 That men may tell of the name of the LORD in Zion, and His praise in Jerusalem;
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 When the peoples are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 He weakened my strength in the way; He shortened my days.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 I say: 'O my God, take me not away in the midst of my days, Thou whose years endure throughout all generations.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 Of old Thou didst lay the foundation of the earth; and the heavens are the work of Thy hands.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 They shall perish, but Thou shalt endure; yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt Thou change them, and they shall pass away;
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 But Thou art the selfsame, and Thy years shall have no end.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 The children of Thy servants shall dwell securely, and their seed shall be established before Thee.'
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
