< Proverbs 26 >

1 As snow in summer, and as rain in harvest, so honour is not seemly for a fool.
چنانکه برف در تابستان و باران درحصاد، همچنین حرمت برای احمق شایسته نیست.۱
2 As the wandering sparrow, as the flying swallow, so the curse that is causeless shall come home.
لعنت، بی‌سبب نمی آید، چنانکه گنجشک در طیران و پرستوک در پریدن.۲
3 A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the back of fools.
شلاق به جهت اسب و لگام برای الاغ، وچوب از برای پشت احمقان است.۳
4 Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like unto him.
احمق را موافق حماقتش جواب مده، مباداتو نیز مانند او بشوی.۴
5 Answer a fool according to his folly, lest he be wise in his own eyes.
احمق را موافق حماقتش جواب بده، مباداخویشتن را حکیم بشمارد.۵
6 He that sendeth a message by the hand of a fool cutteth off his own feet, and drinketh damage.
هر‌که پیغامی به‌دست احمق بفرستد، پایهای خود را می‌برد و ضرر خود را می‌نوشد.۶
7 The legs hang limp from the lame; so is a parable in the mouth of fools.
ساقهای شخص لنگ بی‌تمکین است، ومثلی که از دهان احمق برآید همچنان است.۷
8 As a small stone in a heap of stones, so is he that giveth honour to a fool.
هر‌که احمق را حرمت کند، مثل کیسه جواهر در توده سنگها است.۸
9 As a thorn that cometh into the hand of a drunkard, so is a parable in the mouth of fools.
مثلی که از دهان احمق برآید، مثل خاری است که در دست شخص مست رفته باشد.۹
10 A master performeth all things; but he that stoppeth a fool is as one that stoppeth a flood.
تیرانداز همه را مجروح می‌کند، همچنان است هر‌که احمق را به مزد گیرد و خطاکاران رااجیر نماید.۱۰
11 As a dog that returneth to his vomit, so is a fool that repeateth his folly.
چنانکه سگ به قی خود برمی گردد، همچنان احمق حماقت خود را تکرار می‌کند.۱۱
12 Seest thou a man wise in his own eyes? there is more hope of a fool than of him.
آیا شخصی را می‌بینی که در نظر خودحکیم است، امید داشتن بر احمق از امید بر اوبیشتر است.۱۲
13 The sluggard saith: 'There is a lion in the way; yea, a lion is in the streets.'
کاهل می‌گوید که شیر در راه است، و اسددر میان کوچه‌ها است.۱۳
14 The door is turning upon its hinges, and the sluggard is still upon his bed.
چنانکه در بر پاشنه‌اش می‌گردد، همچنان کاهل بر بستر خویش.۱۴
15 The sluggard burieth his hand in the dish; it wearieth him to bring it back to his mouth.
کاهل دست خود را در قاب فرو می‌برد و ازبرآوردن آن به دهانش خسته می‌شود.۱۵
16 The sluggard is wiser in his own eyes than seven men that give wise answer.
کاهل در نظر خود حکیمتر است از هفت مرد که جواب عاقلانه می‌دهند.۱۶
17 He that passeth by, and meddleth with strife not his own, is like one that taketh a dog by the ears.
کسی‌که برود و در نزاعی که به او تعلق ندارد متعرض شود، مثل کسی است که گوشهای سگ را بگیرد.۱۷
18 As a madman who casteth firebrands, arrows, and death;
آدم دیوانه‌ای که مشعلها و تیرها و موت رامی اندازد،۱۸
19 So is the man that deceiveth his neighbour, and saith: 'Am not I in sport?'
مثل کسی است که همسایه خود را فریب دهد، و می‌گوید آیا شوخی نمی کردم؟۱۹
20 Where no wood is, the fire goeth out; and where there is no whisperer, contention ceaseth.
از نبودن هیزم آتش خاموش می‌شود، و ازنبودن نمام منازعه ساکت می‌گردد.۲۰
21 As coals are to burning coals, and wood to fire; so is a contentious man to kindle strife.
زغال برای اخگرها و هیزم برای آتش است، و مرد فتنه انگیز به جهت برانگیختن نزاع.۲۱
22 The words of a whisperer are as dainty morsels, and they go down into the innermost parts of the body.
سخنان نمام مثل خوراک لذیذ است، که به عمقهای دل فرو می‌رود.۲۲
23 Burning lips and a wicked heart are like an earthen vessel overlaid with silver dross.
لبهای پرمحبت با دل شریر، مثل نقره‌ای پردرد است که بر ظرف سفالین اندوده شود.۲۳
24 He that hateth dissembleth with his lips, but he layeth up deceit within him.
هر‌که بغض دارد با لبهای خود نیرنگ می‌نماید، و در دل خود فریب را ذخیره می‌کند.۲۴
25 When he speaketh fair, believe him not; for there are seven abominations in his heart.
هنگامی که سخن نیکو گوید، او را باور مکن زیرا که در قلبش هفت چیز مکروه است.۲۵
26 Though his hatred be concealed with deceit, his wickedness shall be revealed before the congregation.
هر‌چند بغض او به حیله مخفی شود، اماخباثت او در میان جماعت ظاهر خواهد گشت.۲۶
27 Whoso diggeth a pit shall fall therein; and he that rolleth a stone, it shall return upon him.
هر‌که حفره‌ای بکند در آن خواهد افتاد، وهر‌که سنگی بغلطاند بر او خواهد برگشت.۲۷
28 A lying tongue hateth those that are crushed by it; and a flattering mouth worketh ruin.
زبان دروغگو از مجروح شدگان خود نفرت دارد، و دهان چاپلوس هلاکت را ایجاد می‌کند.۲۸

< Proverbs 26 >