Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what is come upon us; behold, and see our reproach.
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Our inheritance is turned unto strangers, our houses unto aliens.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 We are become orphans and fatherless, our mothers are as widows.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 We have drunk our water for money; our wood cometh to us for price.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 To our very necks we are pursued; we labour, and have no rest.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 We have given the hand to Egypt, and to Assyria, to have bread enough;
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Servants rule over us; there is none to deliver us out of their hand.
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 We get our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Our skin is hot like an oven because of the burning heat of famine.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 They have ravished the women in Zion, the maidens in the cities of Judah.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Princes are hanged up by their hand; the faces of elders are not honoured.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 The young men have borne the mill, and the children have stumbled under the wood.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their music.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 The crown is fallen from our head; woe unto us! for we have sinned.
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 For this our heart is faint, for these things our eyes are dim;
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 For the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Thou, O LORD, art enthroned for ever, Thy throne is from generation to generation.
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Wherefore dost Thou forget us for ever, and forsake us so long time?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Turn Thou us unto Thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Thou canst not have utterly rejected us, and be exceeding wroth against us!
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
