Lamentations 3
1 I am the man that hath seen affliction by the rod of His wrath.
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ |
2 He hath led me and caused me to walk in darkness and not in light.
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ |
3 Surely against me He turneth His hand again and again all the day.
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ |
4 My flesh and my skin hath He worn out; He hath broken my bones.
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ |
5 He hath builded against me, and compassed me with gall and travail.
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ |
6 He hath made me to dwell in dark places, as those that have been long dead.
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ |
7 He hath hedged me about, that I cannot go forth; He hath made my chain heavy.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ |
8 Yea, when I cry and call for help, He shutteth out my prayer.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ |
9 He hath enclosed my ways with hewn stone, He hath made my paths crooked.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ |
10 He is unto me as a bear lying in wait, as a lion in secret places.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ |
11 He hath turned aside my ways, and pulled me in pieces; He hath made me desolate.
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ |
12 He hath bent His bow, and set me as a mark for the arrow.
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ |
13 He hath caused the arrows of His quiver to enter into my reins.
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ |
14 I am become a derision to all my people, and their song all the day.
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ |
15 He hath filled me with bitterness, He hath sated me with wormwood.
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ |
16 He hath also broken my teeth with gravel stones, He hath made me to wallow in ashes.
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ |
17 And my soul is removed far off from peace, I forgot prosperity.
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ |
18 And I said: 'My strength is perished, and mine expectation from the LORD.'
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ |
19 Remember mine affliction and mine anguish, the wormwood and the gall.
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ |
20 My soul hath them still in remembrance, and is bowed down within me.
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ |
21 This I recall to my mind, therefore have I hope.
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ |
22 Surely the LORD'S mercies are not consumed, surely His compassions fail not.
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ |
23 They are new every morning; great is Thy faithfulness.
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ |
24 'The LORD is my portion', saith my soul; 'Therefore will I hope in Him.'
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ |
25 The LORD is good unto them that wait for Him, to the soul that seeketh Him.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ |
26 It is good that a man should quietly wait for the salvation of the LORD.
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ |
27 It is good for a man that he bear the yoke in his youth.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ |
28 Let him sit alone and keep silence, because He hath laid it upon him.
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ |
29 Let him put his mouth in the dust, if so be there may be hope.
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ |
30 Let him give his cheek to him that smiteth him, let him be filled full with reproach.
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ |
31 For the Lord will not cast off for ever.
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ |
32 For though He cause grief, yet will He have compassion according to the multitude of His mercies.
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ |
33 For He doth not afflict willingly, nor grieve the children of men.
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ |
34 To crush under foot all the prisoners of the earth,
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ |
35 To turn aside the right of a man before the face of the Most High,
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ |
36 To subvert a man in his cause, the Lord approveth not.
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ |
37 Who is he that saith, and it cometh to pass, when the Lord commandeth it not?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ |
38 Out of the mouth of the Most High proceedeth not evil and good?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ |
39 Wherefore doth a living man complain, a strong man because of his sins?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ |
40 Let us search and try our ways, and return to the LORD.
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ |
41 Let us lift up our heart with our hands unto God in the heavens.
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ |
42 We have transgressed and have rebelled; Thou hast not pardoned.
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ |
43 Thou hast covered with anger and pursued us; Thou hast slain unsparingly.
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ |
44 Thou hast covered Thyself with a cloud, so that no prayer can pass through.
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ |
45 Thou hast made us as the offscouring and refuse in the midst of the peoples.
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ |
46 All our enemies have opened their mouth wide against us.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ |
47 Terror and the pit are come upon us, desolation and destruction.
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ |
48 Mine eye runneth down with rivers of water, for the breach of the daughter of my people.
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ |
49 Mine eye is poured out, and ceaseth not, without any intermission,
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ |
50 Till the LORD look forth, and behold from heaven.
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ |
51 Mine eye affected my soul, because of all the daughters of my city.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ |
52 They have chased me sore like a bird, that are mine enemies without cause.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ |
53 They have cut off my life in the dungeon, and have cast stones upon me.
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ |
54 Waters flowed over my head; I said: 'I am cut off.'
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ |
55 I called upon Thy name, O LORD, Out of the lowest dungeon.
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ |
56 Thou heardest my voice; hide not Thine ear at my sighing, at my cry.
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ |
57 Thou drewest near in the day that I called upon Thee; Thou saidst: 'Fear not.'
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ |
58 O Lord, Thou hast pleaded the causes of my soul; Thou hast redeemed my life.
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ |
59 O LORD, Thou hast seen my wrong; judge Thou my cause.
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ |
60 Thou hast seen all their vengeance and all their devices against me.
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ |
61 Thou hast heard their taunt, O LORD, and all their devices against me;
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ |
62 The lips of those that rose up against me, and their muttering against me all the day.
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ |
63 Behold Thou their sitting down, and their rising up; I am their song.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ |
64 Thou wilt render unto them a recompense, O LORD, according to the work of their hands.
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ |
65 Thou wilt give them hardness of heart, Thy curse unto them.
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ |
66 Thou wilt pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of the LORD.
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ |
