Jonah 2
1 Then Jonah prayed unto the LORD his God out of the fish's belly.
Yunus balığın karnından Tanrısı RAB'be şöyle dua etti:
2 And he said: I called out of mine affliction unto the LORD, and He answered me; out of the belly of the nether-world cried I, and Thou heardest my voice. (Sheol h7585)
“Ya RAB, sıkıntı içinde sana yakardım, Yanıtladın beni. Yardım istedim ölüler diyarının bağrından, Kulak verdin sesime. (Sheol h7585)
3 For Thou didst cast me into the depth, in the heart of the seas, and the flood was round about me; all Thy waves and Thy billows passed over me.
Beni engine, denizin ta dibine fırlattın. Sular sardı çevremi. Azgın dalgalar geçti üzerimden.
4 And I said: 'I am cast out from before Thine eyes'; yet I will look again toward Thy holy temple.
‘Huzurundan kovuldum’ dedim, ‘Yine de göreceğim kutsal tapınağını.’
5 The waters compassed me about, even to the soul; the deep was round about me; the weeds were wrapped about my head.
Sular boğacak kadar kuşattı beni, Çevremi enginler sardı, Yosunlar dolaştı başıma.
6 I went down to the bottoms of the mountains; the earth with her bars closed upon me for ever; yet hast Thou brought up my life from the pit, O LORD my God.
Dağların köklerine kadar battım, Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; Ama, ya RAB, Tanrım, Canımı sen kurtardın çukurdan.
7 When my soul fainted within me, I remembered the LORD; and my prayer came in unto Thee, into Thy holy temple.
Soluğum tükenince seni andım, ya RAB, Duam sana, kutsal tapınağına erişti.
8 They that regard lying vanities forsake their own mercy.
Değersiz putlara tapanlar, Vefasızlık etmiş olurlar.
9 But I will sacrifice unto Thee with the voice of thanksgiving; that which I have vowed I will pay. Salvation is of the LORD.
Ama şükranla kurban sunacağım sana, Adağımı yerine getireceğim. Kurtuluş senden gelir, ya RAB!”
10 And the LORD spoke unto the fish, and it vomited out Jonah upon the dry land.
RAB balığa buyruk verdi ve balık Yunus'u karaya kustu.
