Job 7
1 Is there not a time of service to man upon earth? And are not his days like the days of a hireling?
Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 As a servant that eagerly longeth for the shadow, and as a hireling that looketh for his wages;
Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 So am I made to possess — months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.
Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 When I lie down, I say: 'When shall I arise?' But the night is long, and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.
Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
5 My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin closeth up and breaketh out afresh.
Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
6 My days are swifter than a weaver's shuttle, and are spent without hope.
Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 O remember that my life is a breath; mine eye shall no more see good.
Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 The eye of him that seeth me shall behold me no more; while Thine eyes are upon me, I am gone.
Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
9 As the cloud is consumed and vanisheth away, so he that goeth down to the grave shall come up no more. (Sheol h7585)
Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)
10 He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
12 Am I a sea, or a sea-monster, that Thou settest a watch over me?
Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 When I say: 'My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint';
Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
14 Then Thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions;
Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
15 So that my soul chooseth strangling, and death rather than these my bones.
Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
16 I loathe it; I shall not live alway; let me alone; for my days are vanity.
Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
17 What is man, that Thou shouldest magnify him, and that Thou shouldest set Thy heart upon him,
Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 And that Thou shouldest remember him every morning, and try him every moment?
Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
19 How long wilt Thou not look away from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?
Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 If I have sinned, what do I unto Thee, O Thou watcher of men? Why hast Thou set me as a mark for Thee, so that I am a burden to myself?
Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
21 And why dost Thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? For now shall I lie down in the dust; and Thou wilt seek me, but I shall not be.
Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
