Job 5
1 Call now; is there any that will answer thee? And to which of the holy ones wilt thou turn?
Қени, илтиҗа қилип бақ, саңа җавап қилғучи бармекин? Муқәддәсләрниң қайсисидин панаһ тиләйсән?
2 For anger killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one.
Чүнки ахмақниң аччиғи өзини өлтүриду, Қәһри наданниң җениға замин болиду.
3 I have seen the foolish taking root; but suddenly I beheld his habitation cursed.
Мән өз көзүм билән ахмақниң йилтиз тартқанлиғини көргәнмән; Лекин шу һаман униң маканини «Ләнәткә учрайду!» дәп билдим,
4 His children are far from safety, and are crushed in the gate, with none to deliver them.
Униң балилири аманлиқтин жирақтур; Улар шәһәр дәрвазисида сот қилинғанда бастурулди; Уларға һеч ким һимайичи болмайду.
5 Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the snare gapeth for their substance.
Униң һосулини ачлар йәп түгитиду; Улар һәтта тикән арисида қалғанлириниму елип түгитиду; Қилтақчиму униң мал-мүлүклирини жутувелишқа тәйяр туриду.
6 For affliction cometh not forth from the dust, neither doth trouble spring out of the ground;
Чүнки аваричилик әзәлдин топидин үнүп чиқмайду, Күлпәтму йәрдин өсүп чиққанму әмәс.
7 But man is born unto trouble, as the sparks fly upward.
Бирақ учқун жуқуриға учидиғандәк, Инсан күлпәт тартишқа туғулғандур.
8 But as for me, I would seek unto God, and unto God would I commit my cause;
Орнуңда мән болсам, Тәңриғила мураҗиәт қилаттим, Мән ишимни Худайимғила тапшуриветәттим.
9 Who doeth great things and unsearchable, marvellous things without number;
У һесапсиз карамәтләрни, Сан-санақсиз мөҗизиләрни яритиду.
10 Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields;
У йәргә ямғур тәқдим қилиду; У дала үстигә су әвәтип бериду.
11 So that He setteth up on high those that are low, and those that mourn are exalted to safety.
У пәс орунда туридиғанларниң мәртивисини үстүн қилиду; Матәм тутқанлар аманлиққа көтирилиду.
12 He frustrateth the devices of the crafty, so that their hands can perform nothing substantial.
У һейлигәрләрниң нийәтлирини бекар қиливетиду, Нәтиҗидә улар ишини пүттүрәлмәйду.
13 He taketh the wise in their own craftiness; and the counsel of the wily is carried headlong.
У мәккарларни өз һейлигәрлигидин қапқанқа алиду; Әгирләрниң нәйрәңлири еқитип кетилиду.
14 They meet with darkness in the day-time, and grope at noonday as in the night.
Күндүздә улар қараңғулуққа учрайду; Чүштә түн кечидәк силаштуруп маңиду.
15 But He saveth from the sword of their mouth, even the needy from the hand of the mighty.
Бирақ у мискинләрни мәккарларниң қиличи вә ағзидин қутқузиду, Уларни күчлүкләрниң чаңгилидин қудрәтлик қоли билән қутқузиду.
16 So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.
Шуңа, аҗизлар үчүн үмүт туғулиду, Қәбиһлик ағзини юмиду.
17 Behold, happy is the man whom God correcteth; therefore despise not thou the chastening of the Almighty.
Қара, Тәңри ибрәт бәргән адәм бәхитликтур, Шуңа, Һәммигә Қадирниң тәрбийисигә сәл қарима җуму!
18 For He maketh sore, and bindeth up; He woundeth, and His hands make whole.
Чүнки У адәмни яриландуриду, андин ярини таңиду; У санҗийду, бирақ Униң қоллири йәнә сақайтиду.
19 He will deliver thee in six troubles; yea, in seven there shall no evil touch thee.
У сени алтә қийинчилиқтин қутқузиду; Һәтта йәттә күлпәттә һеч қандақ яманлиқ саңа тәгмәйду.
20 In famine He will redeem thee from death; and in war from the power of the sword.
Ачарчилиқта У сениң үлүмиңгә, Урушта У саңа урулған қилич зәрбисигә ниҗаткар болиду.
21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue; neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.
Сән зәһәрлик тилларниң зәрбисидиму башпанаһлиқ ичигә йошурунисән, Вәйранчилиқ кәлгәндә униңдин һеч қорқмайдиған болисән.
22 At destruction and famine thou shalt laugh; neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.
Вәйранчилиқ вә қәһәтчилик алдида күлүпла қойисән; Йәр йүзидики һайванлардинму һеч қорқмайсән.
23 For thou shalt be in league with the stones of the field; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
Сән даладики ташлар билән әһдидаш болисән; Явайи һайванларму сән билән енақ өтиду.
24 And thou shalt know that thy tent is in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt miss nothing.
Сән чедириңниң теч-аманлиқта болидиғанлиғини билип йетисән; Мал-мүлкүңни едитлисәң, һәммә немәңниң тәл екәнлигини байқайсән.
25 Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth.
Нәслиң көп болидиғанлиғини, Пәрзәнтлириңниң от-чөптәк көп екәнлигини билисән.
26 Thou shalt come to thy grave in a ripe age, like as a shock of corn cometh in in its season.
Сән өз вақтидила йетилип жиғилған бир бағ буғдайдәк, Пәқәт вақит-саитиң пишип йетилгәндила йәрлигиңгә кирисән.
27 Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.
Биз өзимиз буни тәкшүрүп көргәнмиз — улар һәқиқәтән шундақтур. Шуңа өзүң аңлап бил, буларни өзүңгә тәтбиқлап ойлап бақ».
