Job 4
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
2 If one venture a word unto thee, wilt thou be weary? But who can withhold himself from speaking?
«Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
4 Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
5 But now it is come upon thee, and thou art weary; it toucheth thee, and thou art affrighted.
Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
6 Is not thy fear of God thy confidence, and thy hope the integrity of thy ways?
Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
7 Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
8 According as I have seen, they that plow iniquity, and sow mischief, reap the same.
Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger are they consumed.
Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
10 The lion roareth, and the fierce lion howleth — yet the teeth of the young lions are broken.
Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered abroad.
Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
12 Now a word was secretly brought to me, and mine ear received a whisper thereof.
— Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
14 Fear came upon me, and trembling, and all my bones were made to shake.
Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
15 Then a spirit passed before my face, that made the hair of my flesh to stand up.
Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
16 It stood still, but I could not discern the appearance thereof; a form was before mine eyes; I heard a still voice:
У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
17 'Shall mortal man be just before God? Shall a man be pure before his Maker?
«Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
18 Behold, He putteth no trust in His servants, and His angels He chargeth with folly;
Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
20 Betwixt morning and evening they are shattered; they perish for ever without any regarding it.
Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
21 Is not their tent-cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.'
Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».
