Job 4
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 If one venture a word unto thee, wilt thou be weary? But who can withhold himself from speaking?
“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
4 Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 But now it is come upon thee, and thou art weary; it toucheth thee, and thou art affrighted.
Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 Is not thy fear of God thy confidence, and thy hope the integrity of thy ways?
Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 According as I have seen, they that plow iniquity, and sow mischief, reap the same.
Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger are they consumed.
Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 The lion roareth, and the fierce lion howleth — yet the teeth of the young lions are broken.
Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered abroad.
Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 Now a word was secretly brought to me, and mine ear received a whisper thereof.
“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 Fear came upon me, and trembling, and all my bones were made to shake.
Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
15 Then a spirit passed before my face, that made the hair of my flesh to stand up.
Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 It stood still, but I could not discern the appearance thereof; a form was before mine eyes; I heard a still voice:
Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 'Shall mortal man be just before God? Shall a man be pure before his Maker?
‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 Behold, He putteth no trust in His servants, and His angels He chargeth with folly;
Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 Betwixt morning and evening they are shattered; they perish for ever without any regarding it.
Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 Is not their tent-cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.'
İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
