Job 39

1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou mark when the hinds do calve?

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 They bow themselves, they bring forth their young, they cast out their fruit.

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Their young ones wax strong, they grow up in the open field; they go forth, and return not again.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bands of the wild ass?

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 Whose house I have made the wilderness, and the salt land his dwelling-place.

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 He scorneth the tumult of the city, neither heareth he the shoutings of the driver.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 Will the wild-ox be willing to serve thee? Or will he abide by thy crib?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave thy labour to him?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Wilt thou rely on him, that he will bring home thy seed, and gather the corn of thy threshing-floor?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 The wing of the ostrich beateth joyously; but are her pinions and feathers the kindly stork's?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 For she leaveth her eggs on the earth, and warmeth them in dust,

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 She is hardened against her young ones, as if they were not hers; though her labour be in vain, she is without fear;

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 Because God hath deprived her of wisdom, neither hath He imparted to her understanding.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 When the time cometh, she raiseth her wings on high, and scorneth the horse and his rider.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 Hast thou given the horse his strength? Hast thou clothed his neck with fierceness?

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength; he goeth out to meet the clash of arms.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 He swalloweth the ground with storm and rage; neither believeth he that it is the voice of the horn.

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 As oft as he heareth the horn he saith: 'Ha, ha!' and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 Doth the hawk soar by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Doth the vulture mount up at thy command, and make her nest on high?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the stronghold.

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 From thence she spieth out the prey; her eyes behold it afar off.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 Her young ones also suck up blood; and where the slain are, there is she.

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.