Job 38

1 Then the LORD answered Job out of the whirlwind, and said:

Τότε απεκρίθη ο Κύριος προς τον Ιώβ εκ του ανεμοστροβίλου και είπε·

2 Who is this that darkeneth counsel by words without knowledge?

Τις ούτος, όστις σκοτίζει την βουλήν μου διά λόγων ασυνέτων;

3 Gird up now thy loins like a man; for I will demand of thee, and declare thou unto Me.

Ζώσον ήδη την οσφύν σου ως ανήρ· διότι θέλω σε ερωτήσει, και φανέρωσόν μοι.

4 Where wast thou when I laid the foundations of the earth? Declare, if thou hast the understanding.

Που ήσο ότε εθεμελίονον την γην; απάγγειλον, εάν έχης σύνεσιν.

5 Who determined the measures thereof, if thou knowest? Or who stretched the line upon it?

Τις έθεσε τα μέτρα αυτής, εάν εξεύρης; ή τις ήπλωσε στάθμην επ' αυτήν;

6 Whereupon were the foundations thereof fastened? Or who laid the corner-stone thereof,

Επί τίνος είναι εστηριγμένα τα θεμέλια αυτής; ή τις έθεσε τον ακρογωνιαίον λίθον αυτής,

7 When the morning stars sang together, and all the sons of God shouted for joy?

ότε τα άστρα της αυγής έψαλλον ομού και πάντες οι υιοί του Θεού ηλάλαζον;

8 Or who shut up the sea with doors, when it broke forth, and issued out of the womb;

ή τις συνέκλεισε την θάλασσαν με θύρας, ότε εξορμώσα εξήλθεν εκ μήτρας;

9 When I made the cloud the garment thereof, and thick darkness a swaddlingband for it,

ότε περιέβαλον αυτήν με νεφέλην και με ομίχλην εσπαργάνωσα αυτήν,

10 And prescribed for it My decree, and set bars and doors,

και περιώρισα αυτήν διά προστάγματός μου, και έβαλον μοχλούς και πύλας,

11 And said: 'Thus far shalt thou come, but no further; and here shall thy proud waves be stayed'?

και είπα, Έως αυτού θέλεις έρχεσθαι και δεν θέλεις υπερβή· και εδώ θέλει συντρίβεσθαι η υπερηφανία των κυμάτων σου;

12 Hast thou commanded the morning since thy days began, and caused the dayspring to know its place;

Προσέταξας συ την πρωΐαν επί των ημερών σου; έδειξας εις την αυγήν τον τόπον αυτής,

13 That it might take hold of the ends of the earth, and the wicked be shaken out of it?

διά να πιάση τα έσχατα της γης, ώστε οι κακούργοι να εκτιναχθώσιν απ' αυτής;

14 It is changed as clay under the seal; and they stand as a garment.

Αυτή μεταμορφούται ως πηλός σφραγιζόμενος· και τα πάντα παρουσιάζονται ως στολή.

15 But from the wicked their light is withholden, and the high arm is broken.

Και το φως των ασεβών αφαιρείται απ' αυτών, ο δε βραχίων των υπερηφάνων συντρίβεται.

16 Hast thou entered into the springs of the sea? Or hast thou walked in the recesses of the deep?

Εισήλθες έως των πηγών της θαλάσσης; ή περιεπάτησας εις εξιχνίασιν της αβύσσου;

17 Have the gates of death been revealed unto thee? Or hast thou seen the gates of the shadow of death?

Ηνοίχθησαν εις σε του θανάτου αι πύλαι; ή είδες τας θύρας της σκιάς του θανάτου;

18 Hast thou surveyed unto the breadths of the earth? Declare, if thou knowest it all.

Εγνώρισας το πλάτος της γης; απάγγειλον, εάν ενόησας πάντα ταύτα.

19 Where is the way to the dwelling of light, and as for darkness, where is the place thereof;

Που είναι η οδός της κατοικίας του φωτός; και του σκότους, που είναι ο τόπος αυτού,

20 That thou shouldest take it to the bound thereof, and that thou shouldest know the paths to the house thereof?

διά να συλλάβης αυτό εις το όριον αυτού και να γνωρίσης τας τρίβους της οικίας αυτού;

21 Thou knowest it, for thou wast then born, and the number of thy days is great!

Γνωρίζεις αυτό, διότι τότε εγεννήθης; ή διότι ο αριθμός των ημερών σου είναι πολύς;

22 Hast thou entered the treasuries of the snow, or hast thou seen the treasuries of the hail,

Εισήλθες εις τους θησαυρούς της χιόνος; ή είδες τους θησαυρούς της χαλάζης,

23 Which I have reserved against the time of trouble, against the day of battle and war?

τους οποίους φυλάττω διά τον καιρόν της θλίψεως διά την ημέραν της μάχης και του πολέμου;

24 By what way is the light parted, or the east wind scattered upon the earth?

Διά τίνος οδού διαδίδεται το φως, ή ο ανατολικός άνεμος διαχέεται επί την γην;

25 Who hath cleft a channel for the waterflood, or a way for the lightning of the thunder;

Τις ήνοιξε ρύακας διά τας ραγδαίας βροχάς, ή δρόμον διά την αστραπήν της βροντής,

26 To cause it to rain on a land where no man is, on the wilderness, wherein there is no man;

διά να φέρη βροχήν επί γην ακατοίκητον, εις έρημον, όπου άνθρωπος δεν υπάρχει,

27 To satisfy the desolate and waste ground, and to cause the bud of the tender herb to spring forth?

διά να χορτάση την άβατον και ακατοίκητον, και να αναβλαστήση τον βλαστόν της χλόης;

28 Hath the rain a father? Or who hath begotten the drops of dew?

Έχει πατέρα η βροχή; ή τις εγέννησε τας σταγόνας της δρόσου;

29 Out of whose womb came the ice? And the hoar-frost of heaven, who hath gendered it?

Από μήτρας τίνος εξέρχεται ο πάγος; και την πάχνην του ουρανού, τις εγέννησε;

30 The waters are congealed like stone, and the face of the deep is frozen.

Τα ύδατα σκληρύνονται ως λίθος, και το πρόσωπον της αβύσσου πηγνύεται.

31 Canst thou bind the chains of the Pleiades, or loose the bands of Orion?

Δύνασαι να δεσμεύσης τας γλυκείας επιρροάς της Πλειάδος ή να λύσης τα δεσμά τον Ωρίωνος;

32 Canst thou lead forth the Mazzaroth in their season? Or canst thou guide the Bear with her sons?

Δύνασαι να εκβάλης τα Ζώδια εις τον καιρόν αυτών; ή δύνασαι να οδηγήσης τον Αρκτούρον μετά των υιών αυτού;

33 Knowest thou the ordinances of the heavens? Canst thou establish the dominion thereof in the earth?

Γνωρίζεις τους νόμους του ουρανού; δύνασαι να διατάξης τας επιρροάς αυτού επί την γην;

34 Canst thou lift up thy voice to the clouds, that abundance of waters may cover thee?

Δύνασαι να υψώσης την φωνήν σου εις τα νέφη, διά να σε σκεπάση αφθονία υδάτων;

35 Canst thou send forth lightnings, that they may go, and say unto thee: 'Here we are'?

Δύνασαι να αποστείλης αστραπάς, ώστε να εξέλθωσι και να είπωσι προς σε, Ιδού, ημείς;

36 Who hath put wisdom in the inward parts? Or who hath given understanding to the mind?

Τις έβαλε σοφίαν εντός του ανθρώπου; ή τις έδωκε σύνεσιν εις την καρδίαν αυτού;

37 Who can number the clouds by wisdom? Or who can pour out the bottles of heaven,

Τις δύναται να αριθμήση τα νέφη διά σοφίας; ή τις δύναται να κενόνη τα δοχεία του ουρανού,

38 When the dust runneth into a mass, and the clods cleave fast together?

διά να χωνευθή το χώμα εις σύμπηξιν και οι βώλοι να συγκολλώνται;

39 Wilt thou hunt the prey for the lioness? Or satisfy the appetite of the young lions,

Θέλεις κυνηγήσει θήραμα διά τον λέοντα; ή χορτάσει την όρεξιν των σκύμνων,

40 When they couch in their dens, and abide in the covert to lie in wait?

όταν κοίτωνται εν τοις σπηλαίοις και κάθηνται εις τους κρυπτήρας διά να ενεδρεύωσι;

41 Who provideth for the raven his prey, when his young ones cry unto God, and wander for lack of food?

Τις ετοιμάζει εις τον κόρακα την τροφήν αυτού, όταν οι νεοσσοί αυτού κράζωσι προς τον Θεόν, περιπλανώμενοι δι' έλλειψιν τροφής;