Job 36

1 Elihu also proceeded, and said:

حوصله کن و به آنچه که دربارهٔ خدا می‌گویم گوش بده.

2 Suffer me a little, and I will tell thee; for there are yet words on God's behalf.

3 I will fetch my knowledge from afar, and will ascribe righteousness to my Maker.

من با دانش وسیع خود به تو نشان خواهم داد که خالق من عادل است.

4 For truly my words are not false; one that is upright in mind is with thee.

بدان کسی که در مقابل تو ایستاده، مردی فاضل است و آنچه می‌گوید عین حقیقت می‌باشد.

5 Behold, God is mighty, yet He despiseth not any; He is mighty in strength of understanding.

فهم و دانایی خدا کامل است. او قادر به انجام هر کاری است، با وجود این کسی را خوار نمی‌شمارد.

6 He preserveth not the life of the wicked; but giveth to the poor their right.

او بدکاران را بی‌سزا نمی‌گذارد و به داد مظلومان می‌رسد.

7 He withdraweth not His eyes from the righteous; but with kings upon the throne He setteth them for ever, and they are exalted.

از نیکان حمایت کرده، آنها را چون پادشاهان سرافراز می‌نماید و عزت ابدی به آنها می‌بخشد.

8 And if they be bound in fetters, and be holden in cords of affliction;

هرگاه در زحمت بیفتند و اسیر و گرفتار شوند،

9 Then He declareth unto them their work, and their transgressions, that they have behaved themselves proudly.

خدا اعمال گناه‌آلود و تکبر ایشان را که موجب گرفتاریشان شده به آنها نشان می‌دهد

10 He openeth also their ear to discipline, and commandeth that they return from iniquity.

و به ایشان کمک می‌کند که به سخنان او توجه نمایند و از گناه دست بکشند.

11 If they hearken and serve Him, they shall spend their days in prosperity, and their years in pleasures.

اگر به او گوش داده، از او اطاعت کنند، آنگاه تمام عمر شادمان و خوشبخت خواهند بود؛

12 But if they hearken not, they shall perish by the sword, and they shall die without knowledge.

و اگر گوش ندهند، در جنگ هلاک شده، در جهل و نادانی خواهند مرد.

13 But they that are godless in heart lay up anger; they cry not for help when He bindeth them.

اشخاص خدانشناس در دل خود خشم را می‌پرورانند و حتی وقتی خدا آنها را تنبیه می‌کند از او کمک نمی‌طلبند.

14 Their soul perisheth in youth, and their life as that of the depraved.

آنها به سوی فساد و هرزگی کشیده می‌شوند و در عنفوان جوانی می‌میرند.

15 He delivereth the afflicted by His affliction, and openeth their ear by tribulation.

خدا به‌وسیلۀ سختی و مصیبت با انسان سخن می‌گوید و او را از رنجهایش می‌رهاند.

16 Yea, He hath allured thee out of distress into a broad place, where there is no straitness; and that which is set on thy table is full of fatness;

خدا می‌خواهد تو را از این سختی و مصیبت برهاند و تو را کامیاب سازد تا بتوانی در امنیت و وفور نعمت زندگی کنی.

17 And thou art full of the judgment of the wicked; judgment and justice take hold on them.

اما در حال حاضر فکرت با داوری شریران درگیر است. نگران نباش داوری و عدالت اجرا خواهند شد.

18 For beware of wrath, lest thou be led away by thy sufficiency; neither let the greatness of the ransom turn thee aside.

مواظب باش کسی با رشوه و ثروت، تو را از راه راست منحرف نسازد.

19 Will thy riches avail, that are without stint, or all the forces of thy strength?

فریاد تو به جایی نخواهد رسید و با همۀ تلاشهای سختت نمی‌توانی از این تنگنا آزاد شوی.

20 Desire not the night, when peoples are cut off in their place.

در آرزوی فرا رسیدن شب نباش، تا مردم را از مکانشان بیرون بِکِشی.

21 Take heed, regard not iniquity; for this hast thou chosen rather than affliction.

از گناه دوری کن، زیرا خدا این گرفتاری را به همین سبب فرستاده است تا تو را از گناه دور نگه دارد.

22 Behold, God doeth loftily in His power; who is a teacher like Him?

بدان که قدرت خدا برتر از هر قدرتی است. کیست که مثل او بتواند به انسان تعلیم دهد؟

23 Who hath enjoined Him His way? Or who hath said: 'Thou hast wrought unrighteousness'?

چه کسی می‌تواند چیزی به خدا یاد دهد و یا او را به بی‌انصافی متهم سازد؟

24 Remember that thou magnify His work, whereof men have sung.

به یاد داشته باش که کارهای او را تجلیل کنی، کارهایی که مردمان در وصف آنها سراییده‌اند.

25 All men have looked thereon; man beholdeth it afar off.

همهٔ مردم کارهای خدا را مشاهده می‌کنند، هر چند از درک کامل آنها عاجزند.

26 Behold, God is great, beyond our knowledge; the number of His years is unsearchable.

زیرا خدا به قدری عظیم است که نمی‌توان او را آنچنان که باید شناخت و به ازلیت وی پی برد.

27 For He draweth away the drops of water, which distil rain from His vapour;

او بخار آب را به بالا می‌فرستد و آن را به باران تبدیل می‌کند.

28 Which the skies pour down and drop upon the multitudes of men.

سپس ابرها آن را به فراوانی برای انسان فرو می‌ریزند.

29 Yea, can any understand the spreadings of the clouds, the crashings of His pavilion?

آیا واقعاً کسی چگونگی گسترده شدن ابرها در آسمان و برخاستن غرش رعد از درون آنها را می‌فهمد؟

30 Behold, He spreadeth His light upon it; and He covereth the depths of the sea.

ببینید چگونه سراسر آسمان را با برق روشن می‌سازد، ولی اعماق دریا همچنان تاریک می‌ماند.

31 For by these He judgeth the peoples; He giveth food in abundance.

خدا با کارهای حیرت‌انگیز خود غذای فراوان در دسترس همهٔ انسانها قرار می‌دهد.

32 He covereth His hands with the lightning, and giveth it a charge that it strike the mark.

او دستهای خود را با تیرهای آتشین برق پر می‌کند و هر یک از آنها را به سوی هدف پرتاب می‌نماید.

33 The noise thereof telleth concerning it, the cattle also concerning the storm that cometh up.

رعد او از فرا رسیدن طوفان خبر می‌دهد؛ و حتی حیوانات نیز از آمدن آن آگاه می‌شوند.