< Job 30 >

1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I disdained to set with the dogs of my flock.
«بەڵام ئێستا ئەوانەی لە من منداڵترن گاڵتەم پێ دەکەن، ئەوانەی بێزم نەدەهات باوکیان لەگەڵ سەگەکانی ناو ڕانەکەم دابنێم.
2 Yea, the strength of their hands, whereto should it profit me? men in whom ripe age is perished.
دەبێت هێزی دەستیان چ سوودێکی بۆ من هەبێت؟ لەبەر ئەوەی سست بوون و لە کەڵک کەوتوون.
3 They are gaunt with want and famine; they gnaw the dry ground, in the gloom of wasteness and desolation.
لە دەستکورتی و لە برسیێتیدا لەڕ بوون؛ بە شەو بەناو زەوی وشکدا دەگەڕان، کە وێران و کاول بوون.
4 They pluck salt-wort with wormwood; and the roots of the broom are their food.
ئەوانەی وشترالووک و گەڵایان لە دەوەنەکانەوە دەهێنا، ڕەگی دار گەز خۆراکیان بوو.
5 They are driven forth from the midst of men; they cry after them as after a thief.
لەنێو کۆمەڵەی خەڵک دەردەکران، هاواریان بەسەردا دەکردن وەک بەسەر دزدا هاوار بکەن.
6 In the clefts of the valleys must they dwell, in holes of the earth and of the rocks.
لەناو دۆڵە وشکەکان نیشتەجێ بوون، لە ئەشکەوت و لەناو تاشەبەردەکان.
7 Among the bushes they bray; under the nettles they are gathered together.
لەنێو دەوەنەکان زەڕین و لەژێر گەزگەزەکان خۆیان مات کرد.
8 They are children of churls, yea, children of ignoble men; they were scourged out of the land.
نەوەی گێلی، هەروەها نەوەی ئەوانەی بێ ناو بوون، لە خاکەکە تێهەڵدراون.
9 And now I am become their song, yea, I am a byword unto them.
«بەڵام ئێستا ئەو گەنجانە بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن؛ پەندم بەسەردا دەڵێن.
10 They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
قێزم لێ دەکەنەوە، دوورەپەرێزیم لێ دەگرن؛ لە تفەکانیان ڕووی من ناپارێزن.
11 For He hath loosed my cord, and afflicted me, and they have cast off the bridle before me.
خودا پەتی کەوانەکەی منی بەرداوە و منی چەماندووەتەوە، جڵەوی لغاوەکەم بەدەستیانەوەیە،
12 Upon my right hand rise the brood; they entangle my feet, and they cast up against me their ways of destruction.
لەلای ڕاستم گەنجە لاسارەکان هێرش دەکەنە سەرم، پاشقولم لێ دەگرن و سەنگەر لە دژی من لێ دەدەن.
13 They break up my path, they further my calamity, even men that have no helper.
ڕێگاکانم لێ تێکدەدەن، بۆ ژێرکەوتنم هاوکاری یەکتر دەکەن، کەس نییە پشتگیری من بکات.
14 As through a wide breach they come; in the midst of the ruin they roll themselves upon me.
ئەوان دێن هەروەک لە کەلێنێکی فراوانەوە بێن، لەژێر وێرانیەوە خلۆر دەبنەوە.
15 Terrors are turned upon me, they chase mine honour as the wind; and my welfare is passed away as a cloud.
نەهامەتی بەسەرمدا وەرگەڕا، هەروەکو با ڕێزی منی برد، ئاسوودەییم وەک هەور تێپەڕی.
16 And now my soul is poured out within me; days of affliction have taken hold upon me.
«بە هێواشی ژیانم بەرە و کۆتایی دەچێت، کەوتمە ڕۆژانی زەلیلییەوە.
17 In the night my bones are pierced, and fall from me, and my sinews take no rest.
شەوگار ئێسکەکانم لەناومدا کلۆر دەکات، ئازارەکانم پشوو نادەن.
18 By the great force of my disease is my garment disfigured; it bindeth me about as the collar of my coat.
خودا بە زۆری هێزەکەی منی بە جلەکانم گرت و شێوەی گۆڕیم، وەک یەخەی کراسەکەم، منی پێچایەوە.
19 He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
فڕێیدامە ناو قوڕەوە، ڕەنگی خۆڵ و خۆڵەمێشم لێ نیشت.
20 I cry unto Thee, and Thou dost not answer me; I stand up, and Thou lookest at me.
«ئەی خودا هاوارت بۆ دەهێنم و وەڵامم نادەیتەوە؛ ڕادەوەستم و ئاوڕم لێ نادەیتەوە.
21 Thou art turned to be cruel to me; with the might of Thy hand Thou hatest me.
لەگەڵ مندا توند دەجوڵێیتەوە، بە توانای دەستەکانت دژایەتیم دەکەیت.
22 Thou liftest me up to the wind, Thou causest me to ride upon it; and Thou dissolvest my substance.
دەمڕفێنیت و دەمدەیتە دەست ڕەشەبا؛ فڕێمدەدەیتە ناو زریانەوە.
23 For I know that Thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.
دەزانم بۆ مردن دەمگەڕێنیتەوە، بۆ ماڵی چاوەڕوانکراوی هەموو زیندووێک.
24 Surely none shall put forth his hand to a ruinous heap, neither because of these things shall help come in one's calamity,
«بێگومان کەس دەستدرێژی ناکاتە سەر مرۆڤێکی تێکشکاو، کاتێک لە تەنگانەیدا هاوار دەکات.
25 If I have not wept for him that was in trouble, and if my soul grieved not for the needy.
ئایا بۆ لێقەوماوان نەگریام؟ ئایا بۆ نەدار گیانم خەمبار نەبوو؟
26 Yet, when I looked for good, there came evil; and when I waited for light, there came darkness.
لەگەڵ ئەوەشدا، کە ئاواتەخوازی چاکە بووم، خراپە هات؛ چاوەڕوانی ڕووناکی بووم، تاریکی هات.
27 Mine inwards boil, and rest not; days of affliction are come upon me.
هەناوم گڕی گرتووە و ناوەستێت، ڕۆژانی زەلیلی بەرەوپیرم دێن.
28 I go mourning without the sun; I stand up in the assembly, and cry for help.
ڕەش هەڵگەڕام بەڵام بەبێ خۆر؛ لەناو کۆمەڵ هەستام هاوارم کرد.
29 I am become a brother to jackals, and a companion to ostriches.
بووم بە برای چەقەڵەکان و هاوڕێی کوندەپەپووەکان.
30 My skin is black, and falleth from me, and my bones are burned with heat.
پێستم ڕەش و هەڵوەری لەبەرم، لەشم لەبەر تایەکی توند دەسووتێت.
31 Therefore is my harp turned to mourning, and my pipe into the voice of them that weep.
قیسارەکەم بۆ لاوانەوەیە و شمشاڵەکەم بۆ دەنگی گریاوەکانە.

< Job 30 >