Job 3
1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.
Pagkatapos nito, binuksan ni Job ang kaniyang bibig at isinumpa ang araw ng kapanganakan niya.
2 And Job spoke, and said:
Sinabi niya,
3 Let the day perish wherein I was born, and the night wherein it was said: 'A man-child is brought forth.'
“Sana napuksa na lang ang araw na ipinanganak ako, ang gabi na binalitang 'isang sanggol na lalaki ang ipinanganak.'
4 Let that day be darkness; let not God inquire after it from above, neither let the light shine upon it.
Sana napuno na lang ng kadiliman ang araw na iyon, huwag na sana itong maalala ng Diyos, o kaya sikatan pa ito ng araw.
5 Let darkness and the shadow of death claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that maketh black the day terrify it.
Sana angkinin na lang ito ng kadiliman at ng anino ng kamatayan; balutan na lang ng madilim na ulap at ang lahat na nagpapadilim sa umaga ay gawing mas kalagim-lagim.
6 As for that night, let thick darkness seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
At sa gabing iyon, hayaan na lang na makapal na kadiliman ang bumalot dito: huwag na itong hayaan na magalak sa mga araw ng taon, huwag na itong paabutin sa hustong bilang ng mga buwan.
7 Lo, let that night be desolate; let no joyful voice come therein.
Masdan mo, sana naging baog na lang ang gabing iyon, at walang masayang tinig ang narinig.
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
Hayaan na lang na isumpa ang araw na iyon ng mga marunong gumising sa Leviatan.
9 Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it behold the eyelids of the morning;
Hayaan na ang mga bituin sa hating-gabi ay magdilim. Hayaan na maghanap ng liwanag ang araw na iyon pero walang matagpuan, o kaya ang mga talukap ng mga mata ay huwag nang makakita ng bukang liwayway,
10 Because it shut not up the doors of my mother's womb, nor hid trouble from mine eyes.
dahil hindi nito sinara ang pintuan ng sinapupunan ng aking ina, ni itinago ang kaguluhan mula sa aking mga mata.
11 Why died I not from the womb? Why did I not perish at birth?
Bakit hindi pa ako namatay noong ako ay lumabas sa sinapupunan? Bakit hindi ko pa isinuko ang aking espiritu noong ako ay ipinagbubuntis pa lang ng aking ina?
12 Why did the knees receive me? And wherefore the breasts, that I should suck?
Bakit pa ako kinandong sa kaniyang mga tuhod? O tinanggap ng kaniyang didbdib para ako ay makasuso?
13 For now should I have lain still and been quiet; I should have slept; then had I been at rest —
Dapat sana tahimik na akong nakahiga ngayon, nakatulog na sana ako at namamahinga
14 With kings and counsellors of the earth, who built up waste places for themselves;
kasama ng mga hari at taga-payo sa lupa, na nagtayo ng mga puntod para sa kanilang mga sarili na ngayon ay gumuho na.
15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver;
O kaya naman ay nakahiga na kasama ang mga prinsipe na minsan nang nagkaroon ng maraming ginto, na pinuno ang kanilang mga bahay ng pilak.
16 Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that never saw light.
O kaya, patay na ako nang ipinanganak, tulad ng mga sanggol na hindi na nasilayan ang liwanag.
17 There the wicked cease from troubling; and there the weary are at rest.
Sa lugar na iyon, ang mga masasama ay wala nang kaguluhan, at ang mga pagod ay nakakapagpahinga.
18 There the prisoners are at ease together; they hear not the voice of the taskmaster.
Na kung saan ang mga bilanggo ay nagkakasundo, hindi na nila maririnig ang boses ng mga tagapamahala sa kanila.
19 The small and great are there alike; and the servant is free from his master.
Ang mga karaniwan at mga tanyag na tao ay naroroon, ang lingkod doon ay malaya mula sa kayang amo.
20 Wherewith is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul —
Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong naghihirap, bakit pa ibinigay ang buhay sa taong ang kaluluwa ay puno ng pait;
21 Who long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;
ang taong gusto nang mamatay pero hindi mamatay-matay, ang taong naghahanap ng kamatayan higit pa sa paghahanap ng kayamanan?
22 Who rejoice unto exultation, and are glad, when they can find the grave? —
Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong lubos na masaya at nagagalak kung hinahanap naman niya ay libingan?
23 To a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
Bakit ibinibigay ang liwanag sa isang taong inililihim ang kaniyang pamamaraan, isang tao kung saan naglagay ang Diyos ng mga bakod?
24 For my sighing cometh instead of my food, and my roarings are poured out like water.
Dahil mas nangyayari ang aking hikbi kaysa kumain; ang aking panaghoy ay ibinubuhos na parang tubig.
25 For the thing which I did fear is come upon me, and that which I was afraid of hath overtaken me.
Dahil ang bagay na kinatatakutan ko ay dumating na sa akin; kung ano ang ikinatatakot ko ay narito na.
26 I was not at ease, neither was I quiet, neither had I rest; but trouble came.
Wala akong kaginhawaan, katahimikan at kapahingahan bagkus ang dumating sa akin ay kabalisahan.
