Job 3
1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، |
2 And Job spoke, and said:
| گفت: |
3 Let the day perish wherein I was born, and the night wherein it was said: 'A man-child is brought forth.'
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! |
4 Let that day be darkness; let not God inquire after it from above, neither let the light shine upon it.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. |
5 Let darkness and the shadow of death claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that maketh black the day terrify it.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. |
6 As for that night, let thick darkness seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. |
7 Lo, let that night be desolate; let no joyful voice come therein.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. |
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse up leviathan.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. |
9 Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it behold the eyelids of the morning;
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. |
10 Because it shut not up the doors of my mother's womb, nor hid trouble from mine eyes.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. |
11 Why died I not from the womb? Why did I not perish at birth?
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ |
12 Why did the knees receive me? And wherefore the breasts, that I should suck?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ |
13 For now should I have lain still and been quiet; I should have slept; then had I been at rest —
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. |
14 With kings and counsellors of the earth, who built up waste places for themselves;
15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver;
16 Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that never saw light.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ |
17 There the wicked cease from troubling; and there the weary are at rest.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. |
18 There the prisoners are at ease together; they hear not the voice of the taskmaster.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. |
19 The small and great are there alike; and the servant is free from his master.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. |
20 Wherewith is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul —
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ |
21 Who long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ |
22 Who rejoice unto exultation, and are glad, when they can find the grave? —
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! |
23 To a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ |
24 For my sighing cometh instead of my food, and my roarings are poured out like water.
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. |
25 For the thing which I did fear is come upon me, and that which I was afraid of hath overtaken me.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. |
26 I was not at ease, neither was I quiet, neither had I rest; but trouble came.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» |
