Job 3

1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.

۱ و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

2 And Job spoke, and said:

۲ و ایوب متکلم شده، گفت:

3 Let the day perish wherein I was born, and the night wherein it was said: 'A man-child is brought forth.'

۳ «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

4 Let that day be darkness; let not God inquire after it from above, neither let the light shine upon it.

۴ آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

5 Let darkness and the shadow of death claim it for their own; let a cloud dwell upon it; let all that maketh black the day terrify it.

۵ تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

6 As for that night, let thick darkness seize upon it; let it not rejoice among the days of the year; let it not come into the number of the months.

۶ و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

7 Lo, let that night be desolate; let no joyful voice come therein.

۷ اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

8 Let them curse it that curse the day, who are ready to rouse up leviathan.

۸ لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

9 Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it behold the eyelids of the morning;

۹ ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

10 Because it shut not up the doors of my mother's womb, nor hid trouble from mine eyes.

۱۰ چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

11 Why died I not from the womb? Why did I not perish at birth?

۱۱ «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

12 Why did the knees receive me? And wherefore the breasts, that I should suck?

۱۲ چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

13 For now should I have lain still and been quiet; I should have slept; then had I been at rest —

۱۳ زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

14 With kings and counsellors of the earth, who built up waste places for themselves;

۱۴ با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver;

۱۵ یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

16 Or as a hidden untimely birth I had not been; as infants that never saw light.

۱۶ یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

17 There the wicked cease from troubling; and there the weary are at rest.

۱۷ در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

18 There the prisoners are at ease together; they hear not the voice of the taskmaster.

۱۸ در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

19 The small and great are there alike; and the servant is free from his master.

۱۹ کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

20 Wherewith is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul —

۲۰ چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

21 Who long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;

۲۱ که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

22 Who rejoice unto exultation, and are glad, when they can find the grave? —

۲۲ که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

23 To a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

۲۳ چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

24 For my sighing cometh instead of my food, and my roarings are poured out like water.

۲۴ زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

25 For the thing which I did fear is come upon me, and that which I was afraid of hath overtaken me.

۲۵ زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

26 I was not at ease, neither was I quiet, neither had I rest; but trouble came.

۲۶ مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»